๑. นิพพิทา ความหน่าย
อุทเทส
๑. เอถ ปสฺสถิมํ โลกํ จิตฺตํ ราชรถูปมํ
ยตฺถ พาลา วิสีทนฺติ นตฺถิ สงฺโค วิชานตํ
สูทั้งหลาย จงมาดูโลกนี้อันตระการดุจราชรถ ที่พวกคนเขลาหมกอยู่ แต่พวกผู้รู้หาข้องอยู่ไม่
โลกวัคค ธัมมบท
๒. เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสนฺติ โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา
ผู้ใดจักระวังจิต ผู้นั้นจักพ้นจากบ่วงแห่งมาร
จิตตวัคค ธัมมบท
โลกมี ๒ อย่าง คือ
๑. โดยตรง ได้แก่ แผ่นดินเป็นที่อาศัย
๒. โดยอ้อม ได้แก่ สัตว์ผู้อาศัย
ในโลกทั้ง ๒ นี้มีสิ่งต่าง ๆ อยู่ ๓ อย่าง คือ
๑.) สิ่งอันให้โทษโดยส่วนเดียว เปรียบด้วยยาพิษ
๒.) สิ่งอันให้โทษในเมื่อเกินพอดี เปรียบด้วยของมึนเมา
๓.) สิ่งอันเป็นอุปการะ เปรียบด้วยอาหาร และเภสัช แต่ใช้ในทางผิดอาจให้โทษก็ได้
ผู้หมกอยู่ในโลก คือ คนผู้ไร้พิจารณ์ ไม่หยั่งเห็นโลกโดยถ่องแท้
อาการที่หมกอยู่ในโลก ๓ อย่าง คือ
๑. เพลิดเพลินในสิ่งอันให้โทษ
๒. ระเริงจนเกินพอดี ในสิ่งอันอาจให้โทษ