(ชำแหละตลาดหุ้นไทย)--มอง"ตลาดหุ้น"ให้เป็น (ตอนที่1)

การซื้อหุ้นหลายคนเข้าใจว่าเหมือน"เล่นการพนัน" คือ ซื้อๆขายๆ กำไรเรื่อยๆ ซึ่งจริงๆแล้ว ตลาดหุ้นที่แท้จริงคือ "การลงทุนซื้อส่วนหนึ่งของกิจการ" ดังนั้น การจะเข้าซื้อ เราต้องวิเคราะห์ก่อนว่า กิจการนั้นๆมีความมั่นคง และการเติบโตเป็นอย่างไร ..ไม่ใช่เล่นตามข่าว ยิ่งบ้านเราตลาดเล็ก ทำให้ปั่นหุ้นได้ง่าย

..ตลาดบ้านเรามักมี"ขาใหญ่" ที่คอยปั่นสร้างข่าว แล้วก็ซื้อเยอะๆดันราคาขึ้นไป รอดักแมลงเม่าที่เข้ามาติด ซึ่งตัวที่"ขาใหญ่"ชอบคือ กิจการที่ดี แต่ Volume ต่ำๆ (มักจะเป็นกิจการขนาดเล็ก)--หุ้นแบบนี้ นักลงทุน(หน้าใหม่)มักมองว่าเป็นหุ้นแบบ Value Investor คือ หุ้นเล็ก ผลประกอบการแน่นอน และปันผลสม่ำเสมอ แต่พอเอาเข้าจริง "หุ้นเหล่านี้" ราคาไม่เคยไปไหน เพราะต่างชาติหรือกองทุน เขาไม่เล่น เพราะ"เล็กเกินไป"

หุ้นเหล่านี้จึงเป็น"แหล่งทำเงินของขาใหญ่" เพราะการที่กิจการดี การปั่นราคาจึงเป็นเรื่อง"สมเหตุสมผล--คือ เอาผิดเขาไม่ได้" ..วิธีง่ายๆคือ ซื้อเยอะๆ ดันราคาขึ้นไป แล้วรอให้พวก(หน้าอ่อน) แมลงเม่าเข้ามาซื้อตาม นึกว่าของดี สุดท้ายก็ติดอยู่ข้างบน (พวกแมลงเม่าที่ซื้อก็ปลอบใจตัวเอง ว่าผมเป็น Value Investor เพราะได้ปันผลสูง แต่หารู้ไม่ว่า "ติดหุ้นที่เขากำไร จากการปั่นราคาไปแล้ว"

วิธีดูง่ายๆ สำหรับหุ้นที่ "น่าปั่น" คือ กิจการดีขนาดเล็ก Volume ซื้อขายต่ำ ปันผลดี แต่ P/BV ต่ำ(ยิ่งต่ำกว่า 1 เท่า) ยิ่งน่าปั่น เพราะถ้าปั่นให้ P/BV ขึ้นไปสัก 3 -4 เท่า ก็ไม่น่าเกียจ

--สรุปเห็น หุ้นพวกนี้ คุณก็ต้องชั่งใจเอง ถ้าคุณแน่คุณ ต้องเก็บ"ก่อนเขาปั่น และต้องออกให้ทัน" ผมบอกได้เลยว่า 99% ของรายย่อยที่ซื้อหุ้นเหล่านี้ "ซื้อหลังจากที่เขาปั่นราคาไปแล้ว..แต่พอติด ก็มักหลอกตัวเองว่า ตัวเองเป็น Value Investor ผมว่ามัน ฮา ...มากกว่า (บ้านเรามี โง่อวดฉลาดเยอะ ทำให้ตลาดบ้านเราเต็มไปด้วยแมลงเม่า ที่เรียกตัวเองว่า Value Investor กั๊ก กั๊ก....หุ หุ หุ...

ในภาพรวมตลาดหุ้น ถ้าคุณเข้าใจ จะรู้ว่า ไม่มีใครที่ กำไรตลอดกาล หรือ ขาดทุนตลอดกาล เพราะคนที่ซื้อหุ้นราคาถูก ก็คือ คนที่ติดดอยทุกคน แต่ที่ต่างมันคือ "ระยะเวลาที่ติดดอย" --ส่วนคนที่"ไม่เคยติดดอย" ก็คือ คนที่"ไม่เคยซื้อหุ้นในราคาถูก"นั่นเอง...