วิธีที่ร่างกายรับสารแอนตีออกซิแดนท์

สาร แอนตีออกซิแดนท์ ไม่จำเป็น ต้องได้รับจากการรับประทานเพียงอย่างเดียว จากการทดลองพบว่าการให้สารแอนตีออกซิแดนท์โดยการ ทาภายนอก ช่วยลดอัตราเสี่ยงของการเป็นเนื้องอกในสัตว์ทดลอง

คาเรน บรูค ดุษฎีบัณฑิตและแพทย์หญิงจากคาบรีนีเม็ดดิคอลเซนเตอร์ในนิวยอร์ครายงานว่า ผลการตรวจคนไข้ มะเร็งผิวหนัง 240 คน พบว่ามีปริมาณของเซเลนั่มในเลือดซึ่งเป็นสารแอนตีออกซิแดนท์ ต่ำกว่าคนปกติอย่างเห็นได้ชัด

 

เพื่อจะหาคุณสมบัติการป้องกันของเซเล นั่ม เธอได้ทำการทดลองกับหนูทดลองโดยแบ่งหนูออกเป็น สามกลุ่ม กลุ่มแรกให้รับประทานเซเลนั่ม กลุ่มที่สองใช้ส่วนผสมของเซเลนั่มทาที่ผิวหนัง กลุ่มที่สามไม่มีการใช้เซเลนั่ม เธอจัดให้หนูทั้งสามกลุ่มได้รับรังสีอุลตราไวโอเล็ทในปริมาณเท่าๆกัน ผลคือหนูทั้งสองกลุ่มที่ได้รับเซเลนั่ม ได้รับความเสียหายจากรังสีอุลตราไวโอเล็ทน้อยกว่ากลุ่มที่ไม่ได้รับเป็นอัน มาก และทั้งสองกลุ่มไม่ว่าจะเป็นกลุ่มที่ได้รับเซเลนั่มโดยการทาที่ผิวหนังหรือ กลุ่มที่ได้รับโดยการรับประทาน ไม่มีอาการไหม้แดด ขณะที่หนูอีกกลุ่มหนึ่งมี แสดงว่าเซเลนั่มสามารถป้องกันกรดไขมันที่ผิวจากรังสียูวีและ ลดความเสี่ยงของการเป็นมะเร็งผิวหนัง การศึกษานี้ยังแสดงอีกด้วยว่า การป้องกันผลจากรังสียูวีทำได้ทั้งจาก การรับประทานและจากการทาที่ผิวหนัง ด้วยสารแอนตีออกซิแดนท์