สามก๊ก ฉบับนักบริหาร:บทที่ 31 แผนตังสินล่ม-โจโฉทำร้ายฮ่องเต้

นับตั้งแต่เล่าปี่ตีจากโจโฉไป ตังสินยังยึดติดกับพระราชโองการเลือด คิดอ่านโค่นล้มโจโฉมิได้ขาด แต่ก็ยังหาช่องทางที่จะขจัดโจโฉไม่ได้ ตังสินคิดมากจนล้มป่วยลง พระเจ้าเหี้ยนเต้ทรงทราบข่าว จึงโปรดให้เกียดเป๋งแพทย์หลวงประจำพระองค์มารักษา ได้โอกาสเหมาะตังสินจึงชักชวนให้หมอเกียดเป๋งเข้าร่วมในกระบวนการด้วย

ตังสินได้แอบลองใจหมอเกียดเป๋ง จนแน่ใจว่าเป็นผู้มีแนวคิดที่จะกำจัดโจโฉ โดยที่หมอเกียดเป๋งยอมละทิ้งจรรยาแพทย์กัดนิ้วชี้สาบานด้วยเลือด ตังสินจึงเอาพระราชโองการเลือดบนผ้าแพรขาวมาให้เกียดเป๋งดู เกียดเป๋งบอกตังสินชีวิตโจโฉอยู่ในเงื้อมมือของหมออย่างข้าพเจ้า คิดจะฆ่าเสียเมื่อไหร่ก็ได้ตังสินดีใจจึงถามว่าท่านมีวิธีการอย่างใด

หมอเกียดเป๋งชี้แจงว่า โจโฉเป็นโรคปวดศีรษะบ่อย และให้ข้าพเจ้าเป็นคนรักษา การลอบใส่ยาพิษจึงไม่เป็นเรื่องยากโจโฉก็จะตายเองโดยมิต้องใช้อาวุธประหัสประหารกันแต่อย่างใด เป็นการช่วยกู้ราชบัลลังก์ให้รอดพ้นจากภัยพิบัติ ตัวเองเป็นหมอแต่น้ำใจยังคิดสนองคุณพระเจ้าเหี้ยนเต้เชิดชูราชวงศ์ฮั่นมิเปลี่ยนแปลง

แต่ความลับที่ตังสินกับเกียดเป๋งกำลังก่อหวอด เคงต๋องคนใช้ต้นห้องเก่าแก่ของตังสินเป็นผู้รู้เห็นตลอด ค่ำวันนั้นตังสินสุขสบายไข้ใจหายหมด ลงไปเดินเล่นในสวน พบเคงต๋องกับสาวใช้คนหนึ่งเล่นรักกันในมุมมืด เห็นเป็นเรื่องบัดสีบัดเถลิง จึงเรียกคนใช้ในบ้านมัดทั้งสองไว้ แล้วชักกระบี่จะฟันคอเคงต๋องกับสาวใช้เสีย แต่ภรรยาตังสินขอชีวิตไว้ ตังสินจึงให้เฆี่ยนหนักทั้งสองคน แล้วนำไปขังไว้ในคุกมืด

พอเวลาสองยาม เคงต๋องหักโซ่ออกปีนลงหลังกำแพง หนีตรงไปหาโจโฉที่ทำเนียบผูกใจเจ็บแค้น
ที่ตังสินผู้เป็นนายทำกับตน เปิดเผยแผนลับทั้งมวลที่ตังสินกับพวกคิดโค่นล้มให้โจโฉฟังโดยละเอียด โจโฉจึงให้ซ่อนตัวเคงต๋องไว้ในบ้าน

รุ่งเช้าตังสินรู้ว่าเคงต๋องหลบหนีไป มิได้เฉลียวใจว่าจะเกิดเหตุบานปลายร้ายแรงขึ้น จึงยังไม่ติด ตามตัว ชะล่าใจคิดว่าเคงต๋องคงหนีกลับไปบ้านเก่าในชนบท

โจโฉจึงเริ่มแผนกำจัดฝ่ายตรงข้ามอย่างเยือกเย็น โดยแกล้งทำเป็นปวดศีรษะ ให้ตามหมอเกียดเป๋งมารักษาอย่างเคย หมอเกียดเป๋งกระหยิ่มใจ หยิบยาพิษอย่างแรงผสมยาให้โจโฉกิน โจโฉไม่ยอมกิน กลับบังคับให้เกียดเป๋งกินให้ดูก่อน เกียดเป๋งไม่ยอมกินกลับจับหูโจโฉไว้เพื่อเอายากรอก โจโฉปัดถ้วยยาอย่างแรงกระเด็นไปถูกอิฐแตกด้วยฤทธิ์ยา

โจโฉจึงจับตัวหมดเกียดเป๋งไว้ เอาตัวไปเฆี่ยนตั้งแต่เช้าจนเที่ยงเลือดไหลโทรมกาย เค้นให้เปิดเผยตัวการที่คิดทำร้าย หมอเกียดเป๋งใจเด็ดไม่ยอมบอก ร้องด่าโจโฉไม่ขาดปาก โจโฉเกรงเกียดเป๋งจะตายเสียก่อน จึงให้เอาตัวไปขังไว้

รุ่งขึ้นโจโฉเชิญขุนนางทั้งปวงมากินโต๊ะที่ทำเนียบ ทุกคนไปร่วมงานหมดขาดตังสินคนเดียว โจโฉประชดขุนนางทั้งปวงว่า วันนี้ไม่มีนาฏศิลป์ให้ชม แต่มีคนประหลาดจะนำมาให้ดูเล่นเป็นขวัญตา แล้ว ให้ทหารนำหมอเกียดเป๋งเนื้อตัวแตกยับใส่ขื่อคาเข้ามา

โจโฉประกาศว่าอ้ายหมอหลวงคนนี้สมคบกับขุนนางอื่นอีกหลายคนคิดจะพลิกแผ่นดิน หมายเอาชีวิตของข้าพเจ้า แต่ฟ้าไม่เข้าข้างกับคนผิด จึงนำมาให้ทุกคนดู และสอบสวนให้เห็นเท็จจริงต่อหน้าพวกท่าน

โจโฉถามเกียดเป๋งว่า มีใครสมรู้ร่วมคิดอยู่ในที่นี้บ้าง แต่หมอเกียดเป๋งไม่รับ จึงถูกโบยตีจนสลบ เอาน้ำราดให้ฟื้น แต่เกียดเป๋งใจเด็ดร้องด่าโจโฉต่าง ๆ นานา โจโฉสังเกตเห็นจูฮก จูลัน ตังอิบ โงห้วนหน้าซีดตัวสั่นมีพิรุธ ข่มขู่อย่างไรก็ไม่รับ จึงเอาตัวไปขังไว้

วัยรุ่งขึ้น โจโฉนำทหารไปบ้านตังสิน ถามว่าทำไมท่านไม่ไปตามคำเชิญเมื่อวานนี้ ตังสินบอกว่า ข้าพเจ้าป่วยอยู่กลัวโรคจะทรุดหนัก โจโฉหรี่ตาเยาะว่า ท่านป่วยการเมือง คิดทำการใหญ่ใช่หรือไม่ ตังสินตกใจมิทันจะตอบ

โจโฉรุกถามเรื่องหมอเกียดเป๋ง แล้วให้ทหารเบิกตัวเกียดเป๋งเข้ามา ตังสินเห็นเกียดเป๋งก็ตกตะลึง แต่เกียดเป๋งไม่ยอมซัดทอด กลับร้องด่าโจโฉอย่างหยาบคาย โจโฉจึงสั่งทหารจะให้ตัดลิ้นเกียดเป๋ง หมอเกียดเป๋งจึงร้องว่า กูทนไม่ไหวแล้ว แก้มัดกูเถิด กูยอมสารภาพแล้ว

ทหารจึงแก้มัด เกียดเป๋งยืนหันหน้าไปทางพระบรมมหาราชวัง ถวายบังคมแล้วร้องว่า ฟ้าไม่โปรดข้าพเจ้าจึงขจัดเสี้ยนหนามแผ่นดินไม่ได้ ว่าแล้วเกียดเป๋งก็วิ่งพุ่งเข้าชนเสาหินคอหักตาย โจโฉสั่งให้ทหารเชือดเนื้อเกียดเป๋งเป็นชิ้น ๆ แล้วให้ตัดศีรษะเสียบประจานไว้ในเมือง

โจโฉจึงให้เบิกตัวเคงต๋องเข้ามาเผชิญหน้ากับตังสิน ตังสินโกรธชักกระบี่จะฆ่าเคงต๋อง โจโฉให้ทหารชิงกระบี่ไว้ สั่งให้ทหารค้นบ้านตังสิน ค้นได้ผ้าแพรขาวที่เขียนด้วยโลหิต แต่สิ่งที่โจโฉแปลกใจระคนแค้น เมื่อเห็นมีลายมือชื่อของเล่าปี่รวมอยู่ในกลุ่มผู้ร่วมสาบานด้วย จึงให้ทหารจับตัวตังสินกับครอบครัวตลอดจนบริวารทั้งหมดที่อยู่ในบ้านไปจำขังเอาไว้ แล้วสั่งให้เรียกประชุมคณะที่ปรึกษานำหลักฐานที่จับได้มาแฉให้ดู แล้วกล่าวว่าเมื่อพระเจ้าเหี้ยนเต้คิดร้ายต่อเราดังนี้ ควรบังคับให้สละราชสมบัติแล้วแต่ตั้งผู้อื่นขึ้นแทน

เทียหยกกับกุนซือหลายคนไม่เห็นด้วย ด้วยเกรงว่าจะเกิดศึกใหญ่หัวเมืองอื่น ๆ จะหาเหตุล้มฮ่องเต้รวมตัวเพื่อทำศึกกับเรา โจโฉเห็นด้วยยอมระงับดำริที่จะปลดพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้สละราชสมบัติ แต่ก็ใช้อำนาจจับบรรดาคนคิดร้ายร่วมก่อการทั้งครอบครัว กับสมัครพรรคพวกไปประหารชีวิตเสียที่นอกเมืองกว่า 700 คน ในจำนวนนี้มีผู้บริสุทธิ์ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ติดร่างแหไปด้วยหลายร้อยคน

เสร็จแล้วโจโฉก็คาดกระบี่เข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ พอไปถึงก็มิได้ถวายบังคมตามกฎมนเทียรบาล ถามพระเจ้าเหี้ยนเต้ว่า พระองค์ทรงทราบไหมว่าตังสินคิดจับข้าพเจ้าฆ่าเสีย พระเจ้าเหี้ยนเต้แสร้งทำไม่รู้เรื่อง ทำเป็นมิได้ยินชื่อตังสินได้ถนัด รับสั่งไปว่า ตั๋งโต๊ะตายไปนานแล้ว ใยจะมาคิดร้ายต่อท่านอีก

โจโฉจึงตะคอกด้วยเสียงอันดัง ข้าพเจ้าหมายถึงตังสิน ไม่ใช่ตั๋งโต๊ะ พระเจ้าเหี้ยนเต้แสร้งทำตกพระทัยจนตัวสั่นรับสั่งว่า จริงหรือ เราหาได้ทราบไม่ โจโฉจึงเยาะหยันว่าพระองค์เขียนพระอักษรโลหิตให้ตังสินทำการนี้ ทรงลืมแล้วหรือ พระเจ้าเหี้ยนเต้มิรู้ว่าจะตอบอย่างไรดีก็นิ่งเสีย

โจโฉจึงสั่งให้ทหารจับตัวพระนางตังกุยฮุยสนมเอก ซึ่งเป็นญาติตังสินไปประหารชีวิต ผู้คนในวังต่างตกตะลึงในความบังอาจของโจโฉ พระเจ้าเหี้ยนเต้ตกพระทัยอ้อนวอนขอชีวิตพระนางไว้ โจโฉตอบว่า หากฟ้ามิได้ช่วยข้าพเจ้าครั้งนี้ ป่านนี้ต้องกลายเป็นผีไปแล้ว ข้าพเจ้าจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้มีชีวิตอยู่เพื่อก่อกรรมทำเข็ญข้าพเจ้าได้อย่างไร พระเจ้าเหี้ยนเต้อ้อนวอนอีกว่า ตังกุยฮุยมีครรภ์ได้ 5 เดือนแล้ว ให้คลอดลูกเสียก่อนจึงค่อยประหารเถิด

โจโฉทูลถามว่า พระองค์ยังประสงค์ที่จะให้หญิงผู้นี้มีลูกไว้สำหรับคิดร้ายข้าพเจ้าอีกกระนั้นหรือ พระเจ้าเหี้ยนจนพระทัยมิอาจรับสั่งประการใดอีก พระนางตังกุยฮุยกลัวตายแล้วพระศพไม่สวย จึงอ้อนวอนโจโฉว่า ไหนๆ ข้าพเจ้าก็ต้องตาย ขอให้ท่านจงเอ็นดูอย่าให้ตายด้วยคมดาบให้เป็นที่อุจาดตา โจโฉจึงให้ทหารเอาแพรขาวส่งให้พระนางตังกุยฮุยรัดคอตนเอง พระเจ้าเหี้ยนเต้ พระนางฮกเฮา และพระนางตังกุยฮุยต่างร้องไห้อาลัยสั่งเสียกันเป็นเวลานาน

โจโฉสั่งให้เพชฌฆาตคุมตัวพระนางตังกุยฮุยไปรัดคอที่นอกวัง นับตั้งแต่นั้นมาโจโฉมีคำสั่งห้ามราชพระวงศ์เข้าวัง ผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกประหารชีวิตทหารยามที่ยอมให้เชื้อพระวงศ์ผ่านประตูเข้าไปก็จะถูกประหารชีวิตด้วย ให้เพิ่มทหารรักษาวังแล้วตั้งโจหองญาติสนิทขึ้นเป็นผู้บังคับการควบคุมสำนักพระราชวังทุกตารางนิ้วของเขตพระราชฐาน