สามก๊ก ฉบับนักบริหาร:บทที่ 10 พลิกแผ่นดินด้วยอุบายหญิงงาม
อ้องอุ้นเล่าทุกข์เข็ญของบ้านเมืองประชาราษฎร์ให้เตียวเสี้ยนฟังเสร็จแล้วก็ร่ำไห้ เตียวเสี้ยนจึงว่าข้าพเจ้าได้ออกปากจะเอาชีวิตทดแทนคุณท่านแล้ว ขอท่านจงบอกเถิด มัวร้องไห้อยู่อย่างนี้ จะแก้ไขทุกข์ของท่านได้อย่างไร
อ้องอุ้นจึงว่า พ่อหวังให้เจ้าช่วยกู้แผ่นดิน ต้องทำให้ตั๋งโต๊ะกับลิโป้แตกกันเสียก่อน อันสันดานของคนทั้งสองมักยินดีในสตรีรูปงาม ถ้าเจ้ายินดีร่วมทำงานนี้ พ่อแน่ใจว่าปัญหาทุกข์ยากของแผ่นดินจะได้รับการแก้ไขในครั้งนี้เป็นแม่นมั่น เตียวเสี้ยนพอรู้กลอุบายจึงรับปาก อย่าว่าแต่เสียตัวเพียงนี้เลย ถึงต้องตายข้าพเจ้าก็ไม่เสียดายชีวิต อ้องอุ้นจึงกำชับมิให้นางแพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด ถ้าเรื่องเกิดรู้ไปจะเป็นอันตรายแก่ชีวิตพ่อแม่ญาติพี่น้องและครอบครัวทุกคน เตียวเสี้ยนจึงให้สัตย์ปฏิญาณแน่นหนา
เริ่มต้นแผนการอุบายนางงาม อ้องอุ้นจัดเพชรพลอยกับทองคำ ให้ช่างประดับทำเป็นหมวกสำหรับลูกหลวง แล้วให้คนนำไปเป็นของกำนัลแก่ลิโป้ ลิโป้เป็นคนโลภอยู่แล้วก็รับด้วยความยินดี ลอบมาหาอ้องอุ้นเพื่อแสดงความขอบใจ ระหว่างกินโต๊ะอยู่นั้น อ้องอุ้นป้อยอสรรเสริญลิโป้จนเคลิ้ม พอได้โอกาสก็ให้หญิงคนใช้ในบ้านประคองเตียวเสี้ยนออกมา ลิโป้ตะลึงในความงามของเตียวเสี้ยน ยิ่งรู้ว่าเป็นบุตรีของอ้องอุ้นก็ยิ่งลุ่มหลงประทับใจ ได้จังหวะอ้องอุ้นหลีกให้เตียวเสี้ยนรินสุราปรนนิบัติลิโป้ฃะม้อยทอดหางตาให้ลิโป้อย่างพิศวาส ถึงขั้นนี้อ้องอุ้นรู้เชิงจึงออกปากขอยกเตียวเสี้ยนให้เป็นภรรยาน้อยของลิโป้ ขอฝากผีฝากไข้ในยามแก่เฒ่า ลิโป้ได้ฟังดังนั้น ตื่นเต้นดีใจเหมือนปลาได้น้ำ ลุกขึ้นคำนับอ้องอุ้นบอกว่า ท่านเมตตาข้าพเจ้ายิ่งนักหาพระคุณที่สุดมิได้ หากการข้างหน้าจะเป็นประการใด ข้าพเจ้าจะมิลืมพระคุณท่าน ลิโป้พูดเหมือนกับตอนที่ไปสวามิภักดิ์ต่อเต็งหงวนกับตั๋งโต๊ะมิมีผิด พูดเหมือนนักการเมืองที่กำลังจะได้รับผลประโยชน์เมกกะโปรเจกต์
รุ่งขึ้นอ้องอุ้นเข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้พบตั๋งโต๊ะ จึงคุกเข่าคำนับตั๋งโต๊ะแล้วว่า ทุกวันนี้ข้าพเจ้าได้ดีมีความสุข ไร้ทุกข์ภัยอันตรายก็ด้วยบุญของท่านสมุหนายกคุ้มครองอยู่ มิรู้จะหาสิ่งใดมาทดแทนคุณท่าน เวลาวันนี้ขอเชิญท่านให้เกียรติไปกินโต๊ะที่บ้านข้าพเจ้าสักคราวหนึ่ง พอตั๋งโต๊ะไปถึงบ้าน อ้องอุ้นให้การต้อนรับอย่างดียิ่ง คุกเข่ารินสุราเอาใจตั๋งโต๊ะ พร้อมกับสรรหาถ้อยคำสรรเสริญเยินยอตั๋งโต๊ะให้หลงใหล พอได้จังหวะจึงเชิญตั๋งโต๊ะเข้าห้องข้างใน ตั๋งโต๊ะมิได้มีความสงสัยในตัวอ้องอุ้น จึงให้องครักษ์ถอยลงไปจากห้อง
เมื่ออยู่กันสองต่อสอง อ้องอุ้นทำกระซิบกระซาบว่า ข้าพเจ้าเห็นดาวประจำพระองค์พระเจ้าเหี้ยนเต้หมองเศร้านัก แต่ดาวของท่านสมุหนายกกลับเปล่งปลั่งทอรัศมี ข้าพเจ้าวิเคราะห์ตามตำรับโบราณแล้วเห็นว่า องค์ฮ่องเต้ยุวกษัตริย์น่าจะดับสูญ ราชสมบัติคงจะตกแก่ท่านเป็นมั่นคง ตั๋งโต๊ะได้ฟังแทนที่จะตกใจกลับปลาบปลื้ม จึงว่าถ้าข้าพเจ้าเป็นกษัตริย์เหมือนคำท่านทำนาย จะแต่งตั้งให้ท่านเป็นสมุหนายกเป็นบำเหน็จ
อ้องอุ้นจึงให้เตียวเสี้ยนออกมารำ รูปร่างอรชรอ่อนช้อยรำสวยนัก ขับกล่อมด้วยเสียงเพลงมีนัยว่า
หญิงงามเหมาะ จำเพาะ ทุกส่วนสัด สวยถนัด ปากแก้ม ดังแต้มสี
ฟันสาวเจ้า ขาวราวมุก สุกใสดี ในโลกนี้ หอมใด เท่าหอมนาง
อันลิ้นเจ้า เร้าเสน่ห์ เล่ห์กลนัก คมในฝัก ฟันได้ ดังแผ้วถาง
ใครหลงเล่น ลองรัก จักวายวาง สิ้นหนทาง สิ้นชื่อ สิ้นชาติเอย
ตั๋งโต๊ะมัวเพลินหลงรักปักใจในความงามของเตียวเสี้ยน จึงมิทันไหวตัวสังเกตพบความหมายคมลึกที่ถูกสอดแทรกซ่อนไว้ในเนื้อเพลง ได้แต่ออกปากชมว่าร้องได้ไพเราะนัก บอกว่าเคยเห็นหญิงมามากแล้ว ก็ไม่ติดใจเหมือนเจ้าเลย เตียวเสี้ยนได้ทีก็ยิ่งทำมารยาเย้ายวนยิ่งขึ้น อ้องอุ้นได้จังหวะคุกเข่าคำนับขอสนองคุณยกเตียวเสี้ยนให้เป็นสิทธิ์ของท่าน ตั๋งโต๊ะดีใจยิ่งนัก อ้องอุ่นจึงให้จัดข้าวของเสื้อผ้าอย่างดีใหัเตียวเสี้ยนเกณฑ์ผู้คนบ่าวไพร่ตามขบวนส่งตัว อ้องอุ้นตามไปถึงทำเนียบสมุหนายก เตียวเสี้ยนจึงตกเป็นภรรยาของตั๋งโต๊ะในคืนนั้น
ขากลับอ้องอุ้นพบลิโป้ขี่ม้าถือทวนมากลางทาง ลิโป้ต่อว่าอ้องอุ้นที่ยกเตียวเสี้ยนให้เป็นภรรยา เหตุใฉนถึงได้ส่งตัวนางไปให้แก่ท่านสมุหนายก อ้องอุ้นจึงพาลิโป้กลับไปที่บ้าน เล่าให้ลิโป้ฟังว่าตอนกลางวันท่านสมุหนายกทราบข่าวว่าข้าพเจ้าจะยกเตียวเสี้ยนให้แก่ท่าน จึงขอดูตัวเจ้าสาว ท่านสมุหนายกมีความพอใจ เวลานี้ได้ฤกษ์แล้ว ขอรับนางไปไว้เพื่อแต่งงานกับลิโป้อยู่กินตามประเพณี คิดดูเถิดข้าพเจ้าผู้น้อยจะไปขัดท่านสมุหนายกได้อย่างไร ข้าพเจ้าจึงต้องส่งตัวเตียวเสี้ยนไป ลิโป้จึงค่อยคลายโกรธอ้องอุ้น
ครั้นลิโป้ทราบว่าตั๋งโต๊ะได้หลับนอนกับเตียวเสี้ยนจนสายยังมิตื่น ลิโป้โกรธจัดได้จังหวะเผลอของตั๋งโต๊ะ แอบไปพบนางเตียวเสี้ยนในสวนดอกไม้ เตียวเสี้ยนวิ่งเข้าซบอกลิโป้ ทำมารยาร่ำไห้ ฉอเลาะว่าจะขอลาตาย ถูกตั๋งโต๊ะขืนใจ ลิโป้ยิ่งอึดอัด กาลเวลาผ่านไป ลิโป้กับตั๋งโต๊ะเริ่มห่างเหินกัน เตียวเสี้ยนใช้มายาหญิงยั่วให้ตั๋งโต๊ะกับลิโป้หึงถึงขั้นแตกหัก เมื่อตั๋งโต๊ะเห็นลิโป้วางทวนไปไว้ ตระคองกอดเตียวเสี้ยนในสวน ตั๋งโต๊ะโกรธจัดคว้าทวนลิโป้ไล่แทงลิโป้ ลิยูมาห้ามไว้ พร้อมกับเตือนสติตั๋งโต๊ะว่า การแตกหักกับลิโป้เพียงเพื่อหญิงคนเดียวหาควรไม่ สิ่งใด หนัก เบา ดี ร้าย ท่านควรคิดให้รอบคอบ ยกตัวอย่างแต่โบราณ ฌ้อซองอ๋องยอมยกหญิงงามที่ตนอยากได้ให้เจียวหยองแม่ทัพที่คุมกำลังไปตีเมืองจนสำเร็จ จนได้รับความจงรักภักดีด้วยชีวิตจากเจียวหยอง ลิโป้เป็นฐานอำนาจของท่าน การทำร้ายลิโป้ ก็เท่ากับเป็นการทำร้ายฐานอำนาจของตนเอง จะทำให้การใหญ่ของแผ่นดินเสียหาย ตั๋งโต๊ะได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้ง แต่ขอตรึกตรองดูก่อน ได้โอกาสจึงเรียกเตียวเสี้ยนมาถามว่ามีความรักในตัวลิโป้หรือไม่ คิดจะยกนางให้ลิโป้ เตียวเสี้ยนแสร้งร้องไห้ฟูมฟายน้ำตา หยิบกระบี่จะเชือดคอตายให้พ้นอาย ตั๋งโต๊ะหลงในกลสตรี รับปากว่าเพียงแต่เย้าเล่น จะไม่ยอมเชื่อฟังคำของลิยูที่จะยกเตียวเสี้ยนให้ลิโป้
ฝ่ายลิยูเมื่อทราบว่าตั๋งโต๊ะเปลี่ยนใจ ถึงกับรำพึงออกมาว่า พวกเราทั้งหลายจะฉิบหาย ก็เพราะอีนางเตียวเสี้ยนคนนี้เป็นแน่แท้
ฝ่ายอ้องอุ้นก็คอยแหย่กองไฟแค้นในใจลิโป้เพิ่มมากขึ้นทุกวัน จนลิโป้คำรามออกมาว่า ตัวข้าพเจ้าเกิดมานี้มีฝีมือกล้าหาญ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องกลัวตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด อ้องอุ้นหนุนส่งว่า ฝีมืออย่างท่านไม่คู่ควรจะอยู่ให้ตั๋งโต๊ะใช้สอย อุปมาเหมือนหนึ่งแก้วตกไปอยู่ในมือวานร ทุกวันนี้ตั๋งโต๊ะคิดแย่งราชสมบัติ หากท่านกำจัดตั๋งโต๊ะได้ท่านก็จะได้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ มีชื่อปรากฏอยู่ในพงศาวดารให้เลื่องลือสืบไป อ้องอุ้นจึงว่า ซึ่งท่านคิดกู้แผ่นดินนั้นชอบแล้ว แต่เกรงว่าเราจะคิดการไปไม่ตลอด จะพากันตายเปล่า ลิโป้ชักกระบี่แทงข้อมือเอาเลือดใส่จอกสุรา แล้วสาบานว่าถ้าผิดคำขอให้ตายด้วยอาวุธ แล้วดื่มสุราจนหมดจอกขอรับเป็นนอมินีร่างทรงไปฆ่าล้างตั๋งโต๊ะ
อ้องอุ้นจึงว่า พ่อหวังให้เจ้าช่วยกู้แผ่นดิน ต้องทำให้ตั๋งโต๊ะกับลิโป้แตกกันเสียก่อน อันสันดานของคนทั้งสองมักยินดีในสตรีรูปงาม ถ้าเจ้ายินดีร่วมทำงานนี้ พ่อแน่ใจว่าปัญหาทุกข์ยากของแผ่นดินจะได้รับการแก้ไขในครั้งนี้เป็นแม่นมั่น เตียวเสี้ยนพอรู้กลอุบายจึงรับปาก อย่าว่าแต่เสียตัวเพียงนี้เลย ถึงต้องตายข้าพเจ้าก็ไม่เสียดายชีวิต อ้องอุ้นจึงกำชับมิให้นางแพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด ถ้าเรื่องเกิดรู้ไปจะเป็นอันตรายแก่ชีวิตพ่อแม่ญาติพี่น้องและครอบครัวทุกคน เตียวเสี้ยนจึงให้สัตย์ปฏิญาณแน่นหนา
เริ่มต้นแผนการอุบายนางงาม อ้องอุ้นจัดเพชรพลอยกับทองคำ ให้ช่างประดับทำเป็นหมวกสำหรับลูกหลวง แล้วให้คนนำไปเป็นของกำนัลแก่ลิโป้ ลิโป้เป็นคนโลภอยู่แล้วก็รับด้วยความยินดี ลอบมาหาอ้องอุ้นเพื่อแสดงความขอบใจ ระหว่างกินโต๊ะอยู่นั้น อ้องอุ้นป้อยอสรรเสริญลิโป้จนเคลิ้ม พอได้โอกาสก็ให้หญิงคนใช้ในบ้านประคองเตียวเสี้ยนออกมา ลิโป้ตะลึงในความงามของเตียวเสี้ยน ยิ่งรู้ว่าเป็นบุตรีของอ้องอุ้นก็ยิ่งลุ่มหลงประทับใจ ได้จังหวะอ้องอุ้นหลีกให้เตียวเสี้ยนรินสุราปรนนิบัติลิโป้ฃะม้อยทอดหางตาให้ลิโป้อย่างพิศวาส ถึงขั้นนี้อ้องอุ้นรู้เชิงจึงออกปากขอยกเตียวเสี้ยนให้เป็นภรรยาน้อยของลิโป้ ขอฝากผีฝากไข้ในยามแก่เฒ่า ลิโป้ได้ฟังดังนั้น ตื่นเต้นดีใจเหมือนปลาได้น้ำ ลุกขึ้นคำนับอ้องอุ้นบอกว่า ท่านเมตตาข้าพเจ้ายิ่งนักหาพระคุณที่สุดมิได้ หากการข้างหน้าจะเป็นประการใด ข้าพเจ้าจะมิลืมพระคุณท่าน ลิโป้พูดเหมือนกับตอนที่ไปสวามิภักดิ์ต่อเต็งหงวนกับตั๋งโต๊ะมิมีผิด พูดเหมือนนักการเมืองที่กำลังจะได้รับผลประโยชน์เมกกะโปรเจกต์
รุ่งขึ้นอ้องอุ้นเข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้พบตั๋งโต๊ะ จึงคุกเข่าคำนับตั๋งโต๊ะแล้วว่า ทุกวันนี้ข้าพเจ้าได้ดีมีความสุข ไร้ทุกข์ภัยอันตรายก็ด้วยบุญของท่านสมุหนายกคุ้มครองอยู่ มิรู้จะหาสิ่งใดมาทดแทนคุณท่าน เวลาวันนี้ขอเชิญท่านให้เกียรติไปกินโต๊ะที่บ้านข้าพเจ้าสักคราวหนึ่ง พอตั๋งโต๊ะไปถึงบ้าน อ้องอุ้นให้การต้อนรับอย่างดียิ่ง คุกเข่ารินสุราเอาใจตั๋งโต๊ะ พร้อมกับสรรหาถ้อยคำสรรเสริญเยินยอตั๋งโต๊ะให้หลงใหล พอได้จังหวะจึงเชิญตั๋งโต๊ะเข้าห้องข้างใน ตั๋งโต๊ะมิได้มีความสงสัยในตัวอ้องอุ้น จึงให้องครักษ์ถอยลงไปจากห้อง
เมื่ออยู่กันสองต่อสอง อ้องอุ้นทำกระซิบกระซาบว่า ข้าพเจ้าเห็นดาวประจำพระองค์พระเจ้าเหี้ยนเต้หมองเศร้านัก แต่ดาวของท่านสมุหนายกกลับเปล่งปลั่งทอรัศมี ข้าพเจ้าวิเคราะห์ตามตำรับโบราณแล้วเห็นว่า องค์ฮ่องเต้ยุวกษัตริย์น่าจะดับสูญ ราชสมบัติคงจะตกแก่ท่านเป็นมั่นคง ตั๋งโต๊ะได้ฟังแทนที่จะตกใจกลับปลาบปลื้ม จึงว่าถ้าข้าพเจ้าเป็นกษัตริย์เหมือนคำท่านทำนาย จะแต่งตั้งให้ท่านเป็นสมุหนายกเป็นบำเหน็จ
อ้องอุ้นจึงให้เตียวเสี้ยนออกมารำ รูปร่างอรชรอ่อนช้อยรำสวยนัก ขับกล่อมด้วยเสียงเพลงมีนัยว่า
หญิงงามเหมาะ จำเพาะ ทุกส่วนสัด สวยถนัด ปากแก้ม ดังแต้มสี
ฟันสาวเจ้า ขาวราวมุก สุกใสดี ในโลกนี้ หอมใด เท่าหอมนาง
อันลิ้นเจ้า เร้าเสน่ห์ เล่ห์กลนัก คมในฝัก ฟันได้ ดังแผ้วถาง
ใครหลงเล่น ลองรัก จักวายวาง สิ้นหนทาง สิ้นชื่อ สิ้นชาติเอย
ตั๋งโต๊ะมัวเพลินหลงรักปักใจในความงามของเตียวเสี้ยน จึงมิทันไหวตัวสังเกตพบความหมายคมลึกที่ถูกสอดแทรกซ่อนไว้ในเนื้อเพลง ได้แต่ออกปากชมว่าร้องได้ไพเราะนัก บอกว่าเคยเห็นหญิงมามากแล้ว ก็ไม่ติดใจเหมือนเจ้าเลย เตียวเสี้ยนได้ทีก็ยิ่งทำมารยาเย้ายวนยิ่งขึ้น อ้องอุ้นได้จังหวะคุกเข่าคำนับขอสนองคุณยกเตียวเสี้ยนให้เป็นสิทธิ์ของท่าน ตั๋งโต๊ะดีใจยิ่งนัก อ้องอุ่นจึงให้จัดข้าวของเสื้อผ้าอย่างดีใหัเตียวเสี้ยนเกณฑ์ผู้คนบ่าวไพร่ตามขบวนส่งตัว อ้องอุ้นตามไปถึงทำเนียบสมุหนายก เตียวเสี้ยนจึงตกเป็นภรรยาของตั๋งโต๊ะในคืนนั้น
ขากลับอ้องอุ้นพบลิโป้ขี่ม้าถือทวนมากลางทาง ลิโป้ต่อว่าอ้องอุ้นที่ยกเตียวเสี้ยนให้เป็นภรรยา เหตุใฉนถึงได้ส่งตัวนางไปให้แก่ท่านสมุหนายก อ้องอุ้นจึงพาลิโป้กลับไปที่บ้าน เล่าให้ลิโป้ฟังว่าตอนกลางวันท่านสมุหนายกทราบข่าวว่าข้าพเจ้าจะยกเตียวเสี้ยนให้แก่ท่าน จึงขอดูตัวเจ้าสาว ท่านสมุหนายกมีความพอใจ เวลานี้ได้ฤกษ์แล้ว ขอรับนางไปไว้เพื่อแต่งงานกับลิโป้อยู่กินตามประเพณี คิดดูเถิดข้าพเจ้าผู้น้อยจะไปขัดท่านสมุหนายกได้อย่างไร ข้าพเจ้าจึงต้องส่งตัวเตียวเสี้ยนไป ลิโป้จึงค่อยคลายโกรธอ้องอุ้น
ครั้นลิโป้ทราบว่าตั๋งโต๊ะได้หลับนอนกับเตียวเสี้ยนจนสายยังมิตื่น ลิโป้โกรธจัดได้จังหวะเผลอของตั๋งโต๊ะ แอบไปพบนางเตียวเสี้ยนในสวนดอกไม้ เตียวเสี้ยนวิ่งเข้าซบอกลิโป้ ทำมารยาร่ำไห้ ฉอเลาะว่าจะขอลาตาย ถูกตั๋งโต๊ะขืนใจ ลิโป้ยิ่งอึดอัด กาลเวลาผ่านไป ลิโป้กับตั๋งโต๊ะเริ่มห่างเหินกัน เตียวเสี้ยนใช้มายาหญิงยั่วให้ตั๋งโต๊ะกับลิโป้หึงถึงขั้นแตกหัก เมื่อตั๋งโต๊ะเห็นลิโป้วางทวนไปไว้ ตระคองกอดเตียวเสี้ยนในสวน ตั๋งโต๊ะโกรธจัดคว้าทวนลิโป้ไล่แทงลิโป้ ลิยูมาห้ามไว้ พร้อมกับเตือนสติตั๋งโต๊ะว่า การแตกหักกับลิโป้เพียงเพื่อหญิงคนเดียวหาควรไม่ สิ่งใด หนัก เบา ดี ร้าย ท่านควรคิดให้รอบคอบ ยกตัวอย่างแต่โบราณ ฌ้อซองอ๋องยอมยกหญิงงามที่ตนอยากได้ให้เจียวหยองแม่ทัพที่คุมกำลังไปตีเมืองจนสำเร็จ จนได้รับความจงรักภักดีด้วยชีวิตจากเจียวหยอง ลิโป้เป็นฐานอำนาจของท่าน การทำร้ายลิโป้ ก็เท่ากับเป็นการทำร้ายฐานอำนาจของตนเอง จะทำให้การใหญ่ของแผ่นดินเสียหาย ตั๋งโต๊ะได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้ง แต่ขอตรึกตรองดูก่อน ได้โอกาสจึงเรียกเตียวเสี้ยนมาถามว่ามีความรักในตัวลิโป้หรือไม่ คิดจะยกนางให้ลิโป้ เตียวเสี้ยนแสร้งร้องไห้ฟูมฟายน้ำตา หยิบกระบี่จะเชือดคอตายให้พ้นอาย ตั๋งโต๊ะหลงในกลสตรี รับปากว่าเพียงแต่เย้าเล่น จะไม่ยอมเชื่อฟังคำของลิยูที่จะยกเตียวเสี้ยนให้ลิโป้
ฝ่ายลิยูเมื่อทราบว่าตั๋งโต๊ะเปลี่ยนใจ ถึงกับรำพึงออกมาว่า พวกเราทั้งหลายจะฉิบหาย ก็เพราะอีนางเตียวเสี้ยนคนนี้เป็นแน่แท้
ฝ่ายอ้องอุ้นก็คอยแหย่กองไฟแค้นในใจลิโป้เพิ่มมากขึ้นทุกวัน จนลิโป้คำรามออกมาว่า ตัวข้าพเจ้าเกิดมานี้มีฝีมือกล้าหาญ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องกลัวตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้ใด อ้องอุ้นหนุนส่งว่า ฝีมืออย่างท่านไม่คู่ควรจะอยู่ให้ตั๋งโต๊ะใช้สอย อุปมาเหมือนหนึ่งแก้วตกไปอยู่ในมือวานร ทุกวันนี้ตั๋งโต๊ะคิดแย่งราชสมบัติ หากท่านกำจัดตั๋งโต๊ะได้ท่านก็จะได้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ มีชื่อปรากฏอยู่ในพงศาวดารให้เลื่องลือสืบไป อ้องอุ้นจึงว่า ซึ่งท่านคิดกู้แผ่นดินนั้นชอบแล้ว แต่เกรงว่าเราจะคิดการไปไม่ตลอด จะพากันตายเปล่า ลิโป้ชักกระบี่แทงข้อมือเอาเลือดใส่จอกสุรา แล้วสาบานว่าถ้าผิดคำขอให้ตายด้วยอาวุธ แล้วดื่มสุราจนหมดจอกขอรับเป็นนอมินีร่างทรงไปฆ่าล้างตั๋งโต๊ะ