มงคลที่ ๒๐ สำรวมจากการดื่มน้ำเมา - สุราเป็นเหตุ

มงคลที่ ๒๐

สำรวมจากการดื่มน้ำเมา

สุราเป็นเหตุ

บัณฑิตเห็นภัยในนรกแล้ว พึงเว้นบาปเสีย สมาทานอริยธรรม ไม่พึงเบียดเบียนสัตว์ทั้งหลาย ในเมื่อความพยายามมีอยู่ ไม่พึงกล่าวคำเท็จทั้งที่รู้ ไม่พึงแตะต้องของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ยินดีด้วยภริยาของตน ไม่พึงยินดีภริยาผู้อื่น และไม่พึงดื่มสุราเมรัยเครื่องยังจิตให้หลงใหล พึงระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่เสมอ

ทุกครั้งที่เราสร้างความดี ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน รักษาศีลหรือเจริญภาวนา บุญเกิดขึ้นในตัวของเราที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นบุญธาตุที่ใส สว่าง สะอาด บริสุทธิ์ เมื่อกระแสบุญเมื่อหลั่งไหลเข้าสู่ศูนย์กลางกายจะรวมเป็นดวง เรียกว่าดวงบุญ ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกำเนิดของกายมนุษย์ ดวงบุญนี้เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขความสำเร็จในชีวิต เมื่อเราปรารถนาสิ่งใด ก็ให้อธิษฐานจิตที่กลางดวงบุญนั้น แล้วบุญในตัวจะอำนวยผลให้เราได้สำเร็จสมดังใจ

ดังนั้น การสั่งสมบุญเป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิตของมนุษย์ทุกๆ คน โดยเฉพาะบุญละเอียด ที่เกิดจากการเจริญสมาธิภาวนา ทำใจให้หยุดให้นิ่ง เป็นสิ่งที่เราทั้งหลาย ต้องทำกันทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง ยิ่งทำได้ตลอดเวลายิ่งดี เพราะเป็นหนทางที่จะทำให้เราได้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในกันทุกคน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน คิหิสูตร ว่า 

นิรเยสุ ภยํ ทิสฺวา ปาปานิ ปริวชฺชเย

อริยธมฺมํ สมาทาย ปณฺฑิโต ปริวชฺชเย

น หึเส ปาณภูตานิ วิชฺชมาเน ปรกฺกเม

มุสา จ น ภเณ ชาน อทินฺนํ น ปรามเส

เสหิ ทาเรหิ สนฺตุฏฺโฐ ปรทารญฺจ นารเม

เมรยํ วารุณึ ชนฺตุ น ปิเว จิตฺตโมหนึ

อนุสฺสเรยฺย สมฺพุทฺธํ ธมฺมํ จานุวิตกฺกเย

บัณฑิตเห็นภัยในนรกแล้ว พึงเว้นบาปเสีย สมาทานอริยธรรม ไม่พึงเบียดเบียนสัตว์ทั้งหลาย ในเมื่อความพยายามมีอยู่ ไม่พึงกล่าวคำเท็จทั้งที่รู้ ไม่พึงแตะต้องของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ยินดีด้วยภริยาของตน ไม่พึงยินดีภริยาผู้อื่น และไม่พึงดื่มสุราเมรัยเครื่องยังจิตให้หลงใหล พึงระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพึงตรึกถึงธรรมอยู่เสมอŽ

เมื่อกล่าวถึงนรก บางคนมักจะบอกว่า เป็นเรื่องที่ อุปโลกน์กันขึ้นมา เพื่อต้องการให้มนุษย์กลัวบาป หรือเป็นเพียงเรื่องที่เล่าสืบๆ กันมาเท่านั้นเอง เหมือนการนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มองไม่เห็นด้วยตาเนื้อ ไม่เชื่อก็ไม่เห็นจะเป็นไรŽ แต่ในทางพระพุทธศาสนา ท่านให้วางความเชื่อไว้ชั่วคราวแล้วมาพิสูจน์ความจริงโดยใช้คำว่า เอหิปัสสิโก คือพร้อมเสมอต่อการพิสูจน์ แต่ต้องพิสูจน์ด้วยพุทธวิธีคือหยุดกับนิ่ง ที่หลวงพ่อกล่าวเช่นนี้ เพราะผู้มีรู้มีญาณท่านได้ไปรู้ไปเห็นมาแล้ว เป็นพยานยืนยันในการเห็นนรกสวรรค์ ซึ่งเป็นปรโลกที่ทุกๆ คนไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ไม่ใช่เป็นเพียงความเชื่อที่นำมาเล่าขู่กันเฉยๆ

ผู้รู้ทั้งหลายมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้น ทรงไปรู้ไปเห็นมาแล้ว อาศัยมหากรุณา จึงนำมาบอกกล่าวให้เรารู้ และทรงแนะวิธีที่จะไม่ต้องไปอบาย คือ ให้รักษาศีล ๕ ดังพุทธพจน์ที่หลวงพ่อได้กล่าวไว้ข้างต้น ท่านอยากให้เรามีความสุข และมีสวรรค์เป็นที่ไป จึงแนะนำหนทางที่ถูกต้องให้ปฏิบัติ ให้ลองปฏิบัติดู ถ้าเป็นจริง ตายแล้วก็ได้ไปสุคติ หากไม่ทำตามแต่ไปรู้ตอนตาย ก็สายเกินแก้แล้ว ถ้าแม้ไม่เชื่อก็ควรเผื่อเหนียวไว้บ้าง

มีตัวอย่างเกี่ยวกับผู้พิจารณาเห็นโทษของการดื่มสุรา จนสามารถหลุดพ้นจากกิเลส สำเร็จเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า มาเล่าสู่กันฟัง เรื่องมีอยู่ว่า

*ในสมัยที่โลกว่างเว้นจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีนายอำเภอหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนดีมีศีลธรรม คอยสอดส่องดูแลอำเภอกาสิกรัฐ และท่านได้ออกกฎบัญญัติห้ามขายสุราในเขตปกครอง ซึ่งบทบัญญัตินี้ ไม่เป็นที่พอใจของนักเลงสุราเป็นอันมาก แต่ไม่อาจทำอะไรนายอำเภอได้ เพราะออกกฎห้ามในสิ่งที่ถูกที่ควร หนังสือวิมุตติรัตนมาลี ของพระพรหมโมลี

วันหนึ่ง ประชาชนเข้ามาขอร้องนายอำเภอว่า ข้าแต่นาย ในงานมหรสพประจำปี ซึ่งจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ ทุกๆ ปีตั้งแต่โบราณกาล ชาวบ้านต่างพากันดื่มสุราเลี้ยงฉลองกันใหญ่โตเป็นที่สนุกสนาน เวลาอื่นท่านห้ามขายสุรา พวกเราก็ไม่ว่า แต่พรุ่งนี้เป็นงานประจำปี ซึ่งทำกันเป็นประเพณีมานาน เพราะฉะนั้น ขอท่านนายอำเภอ จงอนุญาตให้ซื้อขาย และดื่มสุรากันสักวันหนึ่งเถิด เพื่อรักษาธรรมเนียมประเพณีไว้Ž

นายอำเภอไม่อาจต้านแรงกดดันจากชาวบ้านได้ จึงบอกว่า ประเพณีของชาวบ้านชาวเมือง เคยมีมาอย่างไร ท่านทั้งหลายจงทำอย่างนั้นเถิด ข้าพเจ้าอนุญาตให้วันหนึ่ง พวกท่านจงทำตามใจปรารถนาเถิดŽ วัน

รุ่งขึ้น ซึ่งเป็นงานใหญ่ประจำปี ชาวเมืองและมหาชน จากที่อื่น ต่างพากันสนุกสนานครึกครื้นเป็นการใหญ่ เที่ยวเล่นดูมหรสพ และมีการซื้อขายดื่มสุรากันอย่างโจ่งแจ้ง เพราะได้รับอนุญาตเป็นพิเศษจากท่านนายอำเภอ หลังจากที่ถูกห้ามปรามมาเป็นเวลานาน เมื่อนานๆ ได้ดื่มกันที นักเลงสุราพากันดื่มกันจนเมามาย ครั้นเมาหนักเข้า ก็เกิดการทะเลาะวิวาทกันบ้าง ตีรันฟันแทงกันบ้าง ทั้งแสดงกิริยาต่างๆ คล้ายกับเป็นคนบ้า ด้วยอำนาจฤทธิ์สุรามหาโทษ

นายอำเภอเห็นคนเมาแสดงกิริยาอาการต่างๆ เช่นนั้น ก็บังเกิดความสลดสังเวชใจ และเพราะตัวท่านเองเป็นคนมีจิตใจบริสุทธิ์ ได้ตั้งจิตปรารถนาปัจเจกโพธิญาณมานานหลายแสนล้านโกฏิชาติ กระทั่งบัดนี้ก็ครบ ๒ อสงไขยกับอีกแสนมหากัป ควรแก่การที่จะได้บรรลุธรรมอันวิเศษแล้ว

ในขณะที่มองดูชาวเมืองกำลังเมาสุราอยู่นั้น ท่านพิจารณาโทษของสุราว่า คนเหล่านี้แต่เดิมเป็นคนมีปัญญา กลับทรามปัญญา เพราะดื่มสุรายาเมา แล้วแสดงกิริยาอันโง่เขลาต่างๆ หารู้ไม่ว่า การดื่มสุราเมรัยนี้ มีโทษหนัก จัดเป็นอกุศลกรรม ซึ่งจะเป็นเหตุนำไปสู่อบาย หลังจากที่ตายไปแล้ว จะต้องได้รับทุกขเวทนาอย่างแสนสาหัสในมหานรก การที่พวกเขาพากันหลงระเริง ประกอบความชั่วเช่นนี้ เพราะโมหะแท้ๆ โมหะนี้มีฤทธิ์ร้าย สามารถนำสัตว์ทั้งหลายให้ไปสู่อบายภูมิได้ อย่ากระนั้นเลย เราจักประหารโมหะที่มีอยู่ในใจให้มลายหายสูญไปจากใจ ในกาลบัดนี้Ž

เมื่อคิดประหารโมหะเช่นนี้ ท่านยืนพิจารณาความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง เจริญวิปัสสนา จนกระทั่งได้บรรลุธรรมเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า เมื่อได้สำเร็จเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ฌานและอภิญญาก็บังเกิดขึ้น ขณะที่ยกหัตถ์ขึ้นลูบเศียรนั้น เพศคฤหัสถ์ก็อันตรธานหายไป เพศบรรพชิตทรงสมณศักดิ์ใหญ่ ประกอบด้วยไตรจีวร และอัฐบริขารครบถ้วนปรากฏขึ้นมาแทนที่ แล้วเหาะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า พลางให้โอวาทประชาชนว่า อย่าได้ดื่มสุราเมรัยกันเลย เพราะนั่นเป็นทางมาแห่งความเสื่อม เป็นทางไปสู่นรก ขอท่านทั้งหลายจงอย่าได้ประมาทŽ จากนั้น ก็เหาะบ่ายหน้าไปยังภูเขาคันธมาทน์ พำนักอยู่ที่เงื้อมเขา นันทมูลกะ ซึ่งเป็นที่สถิตของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย

จากเรื่องนี้จะเห็นได้ว่า ศักดิ์ศรีของมนุษย์อยู่ที่การรักษาศีล ๕ ได้อย่างบริสุทธิ์ รักษาภาวะของความเป็นคนไว้ได้อย่างสมบูรณ์ การดื่มเหล้า สูบบุหรี่ นับว่าเสียศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ นอกจากไม่สูบ ไม่ดื่มแล้ว ถ้ายังมีอยู่ในบ้านก็ให้นำออกมาเททิ้ง ทุบทำลายให้หมด บ้านของเราจะได้มีสิริมงคล อย่าลืมว่าชีวิตของนักสร้างบารมี เป็นประโยชน์ต่อตนเอง และต่อชาวโลกมากมาย จงใช้เวลาทุกอนุวินาทีเพื่อการสร้างบารมี ไปทำหน้าที่ชักชวนคนให้ละบาปอกุศล คือ ชวนให้เขาเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ด้วยการใช้มธุรสวาจา และปัญญาของเราที่มีอยู่ ชี้แจงให้เขาเห็นโทษภัยของสุราเมรัย เพราะยังมีคนอีกมากมายที่คิดอยากเลิก แต่เขาขาดกำลังใจ ถ้าเขาเกิดกำลังใจ เขาก็กล้าที่จะทำความดี เมื่อเขาเลิกจากอบายมุขได้แล้ว ก็ชวนให้มาทำความดี ทำกิจกรรมที่เป็นบุญเป็นกุศล เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่สดใสกว่าเดิม ชวนคนทำความดี ต้องประคับประคอง เหมือนปลูกต้นไม้ก็ต้องรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย จะปลูกแล้วทิ้งเลยก็ไม่ได้ เดี๋ยวต้นไม้จะเหี่ยวเฉา คนที่เริ่มทำความดีใหม่ๆ ก็อยากได้กำลังใจจากผู้ที่ทำความดีเป็นปกติอยู่แล้ว ความแก่ ความชรา ได้มาฟรีๆ แต่การที่จะได้บารมี เราต้องสร้าง

เพราะฉะนั้น ให้ใช้เวลาจากนี้ไป ทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร ด้วยจิตใจที่สดชื่นเบิกบาน ตั้งใจทำความดีทุกรูปแบบ ใช้เวลาทุกวินาทีให้เป็นประโยชน์โดยการประพฤติปฏิบัติธรรม ตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอน ให้รักษาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา หากทำได้เช่นนี้ จะสมปรารถนา ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวกันทุกๆ คน

พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)