บทที่ 5.10 : ทรงเป็นศาสดาของเทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย
พระพุทธคุณ ๙
๗. ทรงเป็นศาสดาของเทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงพระนามว่า
“สัตถา เทวมนุสสานัง” แปลว่า “ศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย”
เหตุที่ทรงพระนามว่า “สัตถา” คือ “ศาสดา” ก็เนื่องจากพระองค์ทรงประกาศพระศาสนา
และพระธรรมเทศนาที่ทรงแสดงแต่ละครั้งๆ แม้จะมีรายละเอียดแตกต่างกันไป แต่มีจุดมุ่งหมาย
เป็นแนวเดียวกัน คือ มุ่งประโยชน์ในภพนี้ ภพหน้า และประโยชน์สูงสุด คือ นิพพาน
การแสดงธรรมของพระองค์นั้น นอกจากทรงมีพระมหากรุณาอย่างยิ่งใหญ่แล้ว ยังทรงพระปรีชา
สามารถเป็นเลิศ พระองค์จึงสั่งสอนอบรมเหล่าสัตว์โลกได้อย่างกว้างขวาง ดังปรากฏในพุทธกิจ
ประจำวันว่า เวลาเย็นทรงแสดงธรรม เวลาค่ำประทานโอวาทแก่เหล่าภิกษุ เวลาเที่ยงคืนทรงตอบ
ปัญหาเทวดา
ด้วยเหตุผลดังกล่าวแล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงพระนามว่า
“ทรงเป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย”