Thaksin Shinawatra in Private Discussion
Thaksin Shinawatra in Private Discussion
World Policy Institute Global Leader Briefing Series Thinking Points
World Policy Institute, 9th March 2016, New York
———————————————————
Excellencies, Distinguished Guests, Ladies and Gentlemen,
I must thank you World Policy Institute for providing me an opportunity to share my thought on the challenges that revolve around the economic, regional and global implications of how Thailand will make its way through a period of transition and change.
We all know that no society in the twenty-first century can sustain any form of “progress” in the well-being of its people without at least two basic foundations:
The first one is political stability. The second one is the ability to create economic activities that allow growth and readiness to shift its creativities to sustain wealth.
Ladies and Gentlemen,
Let me tell you the tale of the two cities, which is not written by Charles Dickens. It is the tale of parallel progress of Washington D.C. and Beijing. Each has its own history, pain and loathing. As the years go by, the two cities have been seen as rivals which offers competing models for growth and prosperity.
One is Free Market-Capitalism with the so-called “Open Democracy” as the foundation of its economic model. The other one is State-Led Capitalism with the central control system by one party.
Both of the models have proven to be successful in a very dramatic way from the past to the present. Admitting that the Chinese model was fitting to the change of attitude among the leadership of the country at that time, in parallel with the change of economic model in the West, in which the definition of “free trade” benefits China’s shifting position from a close market to a semi-open market.
But we must admit also that both models are now having to adjust itself to the new reality; the reality of dramatic change in speed and character of technology for industrial production; the change from “a country-based product” to “network of global design, global sourcing,and global production for just one product”. This extraordinary change upends the “normal” internal economic adjustment of the country and made it very difficult to find a simple economic adjustment.
We must recognize that advancement in the wealth management technique and technology also upend the normal linkage between capital and changes in production. However, we probably agree, that one common threat for survival in this present so-called “New Normal” is either you have the ability and willingness to change or you don’t. Thailand, like the other countries, cannot get away from this New Normal in the international context.
Ladies and Gentleman,
There is a tale of a poor English teacher in China who soared to the list of the world’s wealthiest people. He neither built a big factory nor invested in any production facility. But, people paid for his service simply to reach the network of supply and demand on a grand scale. I believe, he must feel thank you to the internet.
Ladies and Gentleman,
Amid the global economic slowdown, the pattern of trade has significantly changed. Due to the development of information technology infrastructure and increasing number of population who is able to access to the internet, e-commerce has become a new engine that sustains growth for both developed and developing economies. According to UNCTAD’s report last year, the value of global business-to-business (B2B) e-commerce in 2013 exceeded $15 trillion USD. While global business-to-consumer (B2C) e-commerce still accounted for an estimated $1.2 trillion USD, this segment has grown at a rapid pace; especially in the Asia and Oceania region where B2C segment is expected to surge from 20 to 37 percent between 2013 to 2018. Due to the incremental growth of cross-border e-commerce trade, international postal deliveries of small packets and parcels have risen by 48 percent between 2011 to 2014 globally.
For both Asia and the West, I believe these numbers provide us with clues for the new growth opportunities where “access to networks” is the key: meaning, the networks of consumers and factors of production across geographical boundaries. Unlike the economy of twentieth century when “access to centers” is the rules of the game, today, businessmen who do not have big factories and are not the owners of multinational corporations, can manage to reach and satisfy the needs of their customers worldwide through networks of production and distribution with an assist of the new communication technology. Today’s economy is increasingly decentralized. Consumption and production are more and more dispersed. We could imagine that an American producers can sell their products online directly to consumers in the western part of China without having to spend business hours in Beijing or Shanghai. Vice versa, a Chinese producer can bypass New York to offer their products to customers in New England and Mid-Atlantic states. The network economy has provided the people, both in small and large businesses, with the ability to produce and access to consumers at lower costs. We, as a global community, must put special emphasis on how each country can invest and share risk with the people to create growth collectively.
Ladies and Gentleman,
Another tale is about the rebirth of a road that nobody cares since the Portuguese discovered a possible sea route from Europe to Asia. The Portuguese did offer an alternative trade route with substantial margins for the goods carried. Although you might lose half of the cargoes on the way, you still did not lose your shirt. Since the demand for spices were overwhelming, the merchant marines heavily charge everybody.
Ladies and Gentleman,
The heavy-load transport through the sea has been with us till now, and the land routes from Asia to Europe have been neglected. If the world’s economy is thriving like the good old days, probably, not so many people would be interested in finding an alternative in life. But, since the situation goes awry, I believe, any country should consider all possibilities.
Ladies and Gentlemen,
Today, there are two major initiatives that, I think, have great potential to accelerate growth and leverage “quality of growth” that brought into being by the emergence of network economy. One is the China-led “One Belt, One Road” (OBOR) plan to develop transport and logistics connectivity encompassed some 60 countries, which include about 50 percent of the world’s GDP. And, the other is the US-led Trans-Pacific Partnership Agreement (TPP) between 12 Pacific Rim countries, which account for more than 40 percent of the world’s GDP. I have not seen these two initiatives as antagonistic, but rather a kind of two parallel processes that, at a certain point, will create mutual economic benefits for Asia and the West.
We must overcome the stereotype that perceive China and the US as merely the two opposing political superpowers. In reality, the economic development during the past decade has shown us how far these two major economies are interdependent. China is the largest foreign holder of US government securities with $1.24 trillion USD worth. With the total trade volume of $521 billion USD in 2014, the US is China’s biggest trade partner. Total US foreign direct investment (FDI) in China stood at $65.77 billion USD at the end of 2014, while the Chinese FDI in the US is estimated to have reach $11.9 billion USD.
Given this interdependence in mind, I believe Southeast Asia- the region that sits in between the two great initiatives of the two major economies- must put special emphasis on how to enhance the mutual economic benefits with its counterparts. For Southeast Asia in the twenty-first century, the geopolitics should be about how to reinforce the networks of wealth creation for the people that stretch across national and regional borders.
Ladies and Gentlemen,
Let me tell you the last tale about a Thai restaurant. No matter how many times the master chef tries to teach his protege, the young man keeps making mistakes in mixing the ingredients. Customers are kept waiting, hungry and mad. Once the customers are served, half of them get diarrhea afterward. The moral of this tale is one must make the written recipe right.
Ladies and gentlemen,
While some people may underline the unique characteristics of Thailand in terms of its history and developmental path, the country itself cannot avoid to come to terms with the global challenges of the twenty-first century. For half a century, the Thai economy has incrementally integrated into global economy. Values of Thailand’s exports per GDP and FDI in the country have shown us clearly how far the growth of Thai economy has been interwoven with the fate of global economy.
Against this context, we shall consider Thailand’s draft constitution with a very simple question: will the latest draft constitution “enable” the country to grow and become stronger in the present world? Or, will the latest draft constitution provide Thailand with a sufficient institutional infrastructure for investment, production, cooperation, and businesses?
Ladies and Gentlemen,
Due to the framework set out by the latest draft constitution, it is difficult to foresee a government that is responsive to the people and the challenges of the twenty-first century. According to the new draft, the 200-seat upper house, or Senate, will be appointed by the so-called “experts”. The Senate will also have greater powers to block legislation. Regarding the Constitutional Court, its scope of jurisdiction will be expanded. The Court will have the power to examine cases based on petitions filed directly by individuals, without the requirement that an actual dispute being brought by political organs or other courts.
If we consider the doctrine of separation of powers as the foundation for growth and stability, the critical issue that we shall examine is whether the judicial power will trespass the provinces of legislature/ and executive or not? For a government to be able to manage the economy against the global slowdown, I do hope that there will be no over-enforcement of the judicial power. Experiences of several countries show us that, if unchecked, judicial review can be inappropriately used as “delaying tactic”; thus, in turn, become an impediment to economic policy implementation.
Ladies and Gentlemen,
I believe that the foundation for the country to create growth and prosperity is to build trust in the global community. The constitution shall protect the rule of law and provide at least a minimum level of freedom of speech that facilitates economic cooperation between the people and the global community. Trade and investment cannot flourish if there is no certain degree of confidence provided by the rule of law. Against the transition and change, Thailand must reevaluate its strength and weakness. The country shall find a sensible way to regain its political stability and economic dynamism. I have only proposed the way of how should we think of the phenomena that is the world today.
World Policy Institute Global Leader Briefing Series Thinking Points
World Policy Institute, 9th March 2016, New York
———————————————————
Excellencies, Distinguished Guests, Ladies and Gentlemen,
I must thank you World Policy Institute for providing me an opportunity to share my thought on the challenges that revolve around the economic, regional and global implications of how Thailand will make its way through a period of transition and change.
We all know that no society in the twenty-first century can sustain any form of “progress” in the well-being of its people without at least two basic foundations:
The first one is political stability. The second one is the ability to create economic activities that allow growth and readiness to shift its creativities to sustain wealth.
Ladies and Gentlemen,
Let me tell you the tale of the two cities, which is not written by Charles Dickens. It is the tale of parallel progress of Washington D.C. and Beijing. Each has its own history, pain and loathing. As the years go by, the two cities have been seen as rivals which offers competing models for growth and prosperity.
One is Free Market-Capitalism with the so-called “Open Democracy” as the foundation of its economic model. The other one is State-Led Capitalism with the central control system by one party.
Both of the models have proven to be successful in a very dramatic way from the past to the present. Admitting that the Chinese model was fitting to the change of attitude among the leadership of the country at that time, in parallel with the change of economic model in the West, in which the definition of “free trade” benefits China’s shifting position from a close market to a semi-open market.
But we must admit also that both models are now having to adjust itself to the new reality; the reality of dramatic change in speed and character of technology for industrial production; the change from “a country-based product” to “network of global design, global sourcing,and global production for just one product”. This extraordinary change upends the “normal” internal economic adjustment of the country and made it very difficult to find a simple economic adjustment.
We must recognize that advancement in the wealth management technique and technology also upend the normal linkage between capital and changes in production. However, we probably agree, that one common threat for survival in this present so-called “New Normal” is either you have the ability and willingness to change or you don’t. Thailand, like the other countries, cannot get away from this New Normal in the international context.
Ladies and Gentleman,
There is a tale of a poor English teacher in China who soared to the list of the world’s wealthiest people. He neither built a big factory nor invested in any production facility. But, people paid for his service simply to reach the network of supply and demand on a grand scale. I believe, he must feel thank you to the internet.
Ladies and Gentleman,
Amid the global economic slowdown, the pattern of trade has significantly changed. Due to the development of information technology infrastructure and increasing number of population who is able to access to the internet, e-commerce has become a new engine that sustains growth for both developed and developing economies. According to UNCTAD’s report last year, the value of global business-to-business (B2B) e-commerce in 2013 exceeded $15 trillion USD. While global business-to-consumer (B2C) e-commerce still accounted for an estimated $1.2 trillion USD, this segment has grown at a rapid pace; especially in the Asia and Oceania region where B2C segment is expected to surge from 20 to 37 percent between 2013 to 2018. Due to the incremental growth of cross-border e-commerce trade, international postal deliveries of small packets and parcels have risen by 48 percent between 2011 to 2014 globally.
For both Asia and the West, I believe these numbers provide us with clues for the new growth opportunities where “access to networks” is the key: meaning, the networks of consumers and factors of production across geographical boundaries. Unlike the economy of twentieth century when “access to centers” is the rules of the game, today, businessmen who do not have big factories and are not the owners of multinational corporations, can manage to reach and satisfy the needs of their customers worldwide through networks of production and distribution with an assist of the new communication technology. Today’s economy is increasingly decentralized. Consumption and production are more and more dispersed. We could imagine that an American producers can sell their products online directly to consumers in the western part of China without having to spend business hours in Beijing or Shanghai. Vice versa, a Chinese producer can bypass New York to offer their products to customers in New England and Mid-Atlantic states. The network economy has provided the people, both in small and large businesses, with the ability to produce and access to consumers at lower costs. We, as a global community, must put special emphasis on how each country can invest and share risk with the people to create growth collectively.
Ladies and Gentleman,
Another tale is about the rebirth of a road that nobody cares since the Portuguese discovered a possible sea route from Europe to Asia. The Portuguese did offer an alternative trade route with substantial margins for the goods carried. Although you might lose half of the cargoes on the way, you still did not lose your shirt. Since the demand for spices were overwhelming, the merchant marines heavily charge everybody.
Ladies and Gentleman,
The heavy-load transport through the sea has been with us till now, and the land routes from Asia to Europe have been neglected. If the world’s economy is thriving like the good old days, probably, not so many people would be interested in finding an alternative in life. But, since the situation goes awry, I believe, any country should consider all possibilities.
Ladies and Gentlemen,
Today, there are two major initiatives that, I think, have great potential to accelerate growth and leverage “quality of growth” that brought into being by the emergence of network economy. One is the China-led “One Belt, One Road” (OBOR) plan to develop transport and logistics connectivity encompassed some 60 countries, which include about 50 percent of the world’s GDP. And, the other is the US-led Trans-Pacific Partnership Agreement (TPP) between 12 Pacific Rim countries, which account for more than 40 percent of the world’s GDP. I have not seen these two initiatives as antagonistic, but rather a kind of two parallel processes that, at a certain point, will create mutual economic benefits for Asia and the West.
We must overcome the stereotype that perceive China and the US as merely the two opposing political superpowers. In reality, the economic development during the past decade has shown us how far these two major economies are interdependent. China is the largest foreign holder of US government securities with $1.24 trillion USD worth. With the total trade volume of $521 billion USD in 2014, the US is China’s biggest trade partner. Total US foreign direct investment (FDI) in China stood at $65.77 billion USD at the end of 2014, while the Chinese FDI in the US is estimated to have reach $11.9 billion USD.
Given this interdependence in mind, I believe Southeast Asia- the region that sits in between the two great initiatives of the two major economies- must put special emphasis on how to enhance the mutual economic benefits with its counterparts. For Southeast Asia in the twenty-first century, the geopolitics should be about how to reinforce the networks of wealth creation for the people that stretch across national and regional borders.
Ladies and Gentlemen,
Let me tell you the last tale about a Thai restaurant. No matter how many times the master chef tries to teach his protege, the young man keeps making mistakes in mixing the ingredients. Customers are kept waiting, hungry and mad. Once the customers are served, half of them get diarrhea afterward. The moral of this tale is one must make the written recipe right.
Ladies and gentlemen,
While some people may underline the unique characteristics of Thailand in terms of its history and developmental path, the country itself cannot avoid to come to terms with the global challenges of the twenty-first century. For half a century, the Thai economy has incrementally integrated into global economy. Values of Thailand’s exports per GDP and FDI in the country have shown us clearly how far the growth of Thai economy has been interwoven with the fate of global economy.
Against this context, we shall consider Thailand’s draft constitution with a very simple question: will the latest draft constitution “enable” the country to grow and become stronger in the present world? Or, will the latest draft constitution provide Thailand with a sufficient institutional infrastructure for investment, production, cooperation, and businesses?
Ladies and Gentlemen,
Due to the framework set out by the latest draft constitution, it is difficult to foresee a government that is responsive to the people and the challenges of the twenty-first century. According to the new draft, the 200-seat upper house, or Senate, will be appointed by the so-called “experts”. The Senate will also have greater powers to block legislation. Regarding the Constitutional Court, its scope of jurisdiction will be expanded. The Court will have the power to examine cases based on petitions filed directly by individuals, without the requirement that an actual dispute being brought by political organs or other courts.
If we consider the doctrine of separation of powers as the foundation for growth and stability, the critical issue that we shall examine is whether the judicial power will trespass the provinces of legislature/ and executive or not? For a government to be able to manage the economy against the global slowdown, I do hope that there will be no over-enforcement of the judicial power. Experiences of several countries show us that, if unchecked, judicial review can be inappropriately used as “delaying tactic”; thus, in turn, become an impediment to economic policy implementation.
Ladies and Gentlemen,
I believe that the foundation for the country to create growth and prosperity is to build trust in the global community. The constitution shall protect the rule of law and provide at least a minimum level of freedom of speech that facilitates economic cooperation between the people and the global community. Trade and investment cannot flourish if there is no certain degree of confidence provided by the rule of law. Against the transition and change, Thailand must reevaluate its strength and weakness. The country shall find a sensible way to regain its political stability and economic dynamism. I have only proposed the way of how should we think of the phenomena that is the world today.
ทักษิณชินวัตรในสนทนาส่วนตัว
นโยบายโลกสถาบันผู้นำทั่วโลกสรุปคิดคะแนนซีรีส์
นโยบายโลกสถาบันวันที่ 9 มีนาคม 2016, new york
-------------------
Excellencies, เน้นแขก, ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ผมต้องขอบคุณโลกสถาบันนโยบายสำหรับฉันโอกาสที่จะแชร์ความคิดของฉันบนความท้า ทายที่อผ้า, เศรษฐกิจในระดับภูมิภาคและ global นัยยะของประเทศไทยยังไงจะทำให้มันผ่านทางเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงและ เปลี่ยน.
เราทุกคนรู้ว่าไม่มีสังคมในศตวรรษที่ยี่สิบแรกไว้ได้ในรูปแบบใด "ความคืบหน้า" ในสิ่งที่ดีของประชาชนนั้นโดยไม่มีอย่างน้อยสองรากฐานพื้นฐาน:
คนแรกคือความมั่นคงทางการเมือง. ตัวที่สองคือความสามารถที่จะสร้างเศรษฐกิจกิจกรรมที่อนุญาตให้การเติบโตและ ไม่ลืมที่จะกะมันมัน creativities ทรัพย์สมบัติ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ให้ผมบอกคุณนวนิยายของสองเมืองซึ่งไม่เขียนโดยชาร์ลส์ดิกเกนส์ มันคือเรื่องเล่าของขนานความคืบหน้าของวอชิงตันดีซีและปักกิ่ง แต่ละมีประวัติศาสตร์ของมันเอง, ความเจ็บปวดและความเกลียดชัง. เป็นปีที่ผ่านไปสองเมืองที่เคยเห็นเป็นคู่แข่งซึ่งข้อเสนอแข่งแนวคิดสำหรับ การเติบโตและความสำเร็จ
หนึ่งคือตลาดเสรี-ทุนนิยมกับเรียกประชาธิปไตย "เปิด" เป็นรากฐานของเศรษฐกิจ concept. อีกคนนึงคือ state-led ทุนนิยมกับระบบควบคุมกลางโดยกลุ่มหนึ่ง.
ทั้งสองแห่งแนวคิดได้พิสูจน์ที่จะประสบความสำเร็จในทางดราม่ามากจากอดีตถึง ปัจจุบัน. ยอมรับที่ชาวจีน concept จะพอดีกับการเปลี่ยนแปลงของทัศนคติในความเป็นผู้นำของประเทศในเวลานั้นใน ขนานกับการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจ concept ในตะวันตกซึ่งในนิยามของคำว่า "การค้า เสรี" ประโยชน์ของจีนได้เปลี่ยนตำแหน่งจาก ตลาดปิดไปเป็นกึ่งเปิดตลาด.
แต่เราต้องยอมรับว่ายังว่าทั้งแนวคิดคือตอนนี้ต้องปรับเองสู่ความจริงใหม่; ความเป็นจริงของการเปลี่ยนนิสัยของความเร็วและเทคโนโลยีการผลิตสำหรับ อุตสาหกรรม; การเปลี่ยนแปลงจาก " a country-based ผลิตภัณฑ์ " กับ " การออกแบบระบบเครือข่ายของโกลบอล , global sourcing และทั่วโลกสำหรับการผลิตผลิตภัณฑ์แค่ครั้งเดียว ". นี่ไม่ธรรมดาเปลี่ยน upends ที่ "ปกติ" ภายในปรับระบบเศรษฐกิจของประเทศและทำให้มันยากมากที่จะหาง่ายเศรษฐกิจการ ปรับตัว.
เราต้องยอมรับว่าความก้าวหน้าในทรัพย์สิน management เทคนิคและเทคโนโลยียังนิยมที่ปกติเชื่อมโยงเมืองหลวงและการเปลี่ยนแปลงในการ ผลิต อย่างไรก็ตามเราอาจจะเห็นด้วยว่าภัยคุกคามทั่วไปหนึ่งสำหรับการเอาชีวิตรอด ในโลกนี้ที่เรียกว่า "ปกติ" ใหม่ก็คือคุณมีความสามารถและความตั้งใจที่จะเปลี่ยนหรือคุณไม่. ประเทศไทยเหมือนประเทศอื่นๆที่ไม่สามารถหนีจากปกติใหม่นี้ในบริบทระหว่าง ประเทศ.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
มีนิยายของครูภาษาอังกฤษที่น่าสงสารในประเทศจีนใครต้องการ soared รายชื่อร่ำรวยที่สุดในโลกที่มีผู้คน. เพราะว่าเขาไม่สร้างใหญ่และโรงงานลงทุนในโรงงานผลิตใดๆ. แต่คนที่จ่ายสำหรับการบริการของเขาเพียงเพื่อเข้าถึงเครือข่ายของอุปสงค์และ อุปทานบนแกรนด์ปรับขนาด. ผมเชื่อว่าเขาต้องรู้สึกขอบคุณกับอินเทอร์เน็ต.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
อยู่ท่ามกลาง global slowdown เศรษฐกิจในรูปแบบของการค้าได้เปลี่ยนไปอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเทคโนโลยีสารสนเทศและเพิ่มขึ้นจำนวน ประชากรใครคือผู้ที่จะสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ต, อีคอมใหม่เป็นเครื่องยนต์ที่ดึงมันสำหรับการเจริญเติบโตทั้งพัฒนาและจะพัฒนา เศรษฐกิจ. ตามรายงานของ unctad ปีที่แล้วมูลค่าของ global ธุรกิจ-to-business (b2b) อีคอมเมิร์ใน 2013 เกิน 15 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ. ในขณะที่ global ธุรกิจ-to-ผู้บริโภค (b2c) อีคอมเมิร์ยังอยู่ครบประมาณ $ 1.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐในส่วนนี้ได้โตที่ต้องรีบทำเวลาอย่างรวดเร็ว; โดยเฉพาะในภูมิภาคเอเชียและโอเชียเนียที่ไหนบีทูซีเมนต์คือคาดหวังให้บาง ส่วนจาก 20 ถึง 37 เปอร์เซ็นต์ระหว่าง 2013 ถึง 2018. เนื่องจากการเติบโตของแบบข้ามชายแดนอีคอม, ทางการค้าระหว่างประเทศส่งของไปรษณีย์ของเล็กแพ็กเกตและที่ดินเพิ่มขึ้นโดย ร้อยละ 48 ระหว่าง 2011 ถึง 2014 ทั่วโลก.
สำหรับทั้งเอเชียและทิศตะวันตกผมเชื่อว่าตัวเลขพวกนี้ให้เรากับปมสำหรับการ เติบโตใหม่โอกาสเข้าถึงที่ไหน "เครือข่าย" คือกุญแจสำคัญที่: ความหมายของเครือข่ายผู้บริโภคและปัจจัยทางภูมิศาสตร์ของการผลิตข้ามขอบเขต. ไม่เหมือนเศรษฐกิจของยี่สิบศตวรรษเมื่อ "เข้าถึง" ศูนย์คือกฎของเกม, วันนี้, นักธุรกิจผู้ไม่มีโรงงานใหญ่และไม่เป็นที่ของบริษัทเจ้าของบริษัท, สามารถจัดการและพอใจที่จะเข้าถึงความต้องการของลูกค้าทั่วโลกผ่าน เครือข่ายของผลิตและจำหน่ายด้วยการช่วยเหลือของเทคโนโลยีการสื่อสารใหม่. เศรษฐกิจของวันนี้เป็นมากขึ้น decentralized. การบริโภคและผลิตเป็นมากขึ้นและมากขึ้นเรียงราย เราสามารถจินตนาการว่าโปรดิวเซอร์อเมริกันสามารถขายสินค้าออนไลน์ของพวกเขา โดยตรงเพื่อผู้บริโภคในส่วนตะวันตกของจีนได้โดยไม่ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง อยู่ในธุรกิจหรือปักกิ่งเซี่ยงไฮ้ ในทางกลับกันจีนเป็นโปรดิวเซอร์สามารถผ่านนิวยอร์คเพื่อเสนอสินค้าของพวกเขา ให้กับลูกค้าในนิวอิงแลนด์และ mid-แอตแลนติกสหรัฐอเมริกา. เครือข่ายเศรษฐกิจทรงประทานปัจจัยยังชีพแก่ผู้คนที่ทั้งเล็กและใหญ่ในธุรกิจ ที่มีความสามารถในการผลิตและการเข้าถึงผู้บริโภคที่ลดค่าใช้จ่าย. เราในฐานะชุมชนทั่วโลก, ต้องวางเน้นย้ำพิเศษยังไงแต่ละประเทศสามารถลงทุนและแชร์เสี่ยงกับคนที่สร้าง การเติบโตแบบกลุ่ม.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
นิยายอีกเรื่องคือการเกิดใหม่ของเป็นเส้นทางที่ไม่มีใครสนใจตั้งแต่ใน โปรตุเกสค้นพบทะเลที่เป็นไปได้ว่าเส้นทางจากยุโรปกับเอเชีย. โปรตุเกสทำเสนอทางเลือกที่เส้นทางการค้ากับขอบจำนวนมากสำหรับสินค้าอุ้ม. แม้ว่าเธออาจเสียครึ่งหนึ่งของ cargoes ระหว่างทางคุณก็ยังไม่เสียเสื้อของคุณ. ตั้งแต่อุปสงค์สำหรับเครื่องเทศที่ถูกครอบงำผู้จำหน่ายเรียกเก็บนาวิกโยธิน หนักทุกคน.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
การโหลดหนักการขนส่งผ่านทะเลถูกกับเราจนถึงตอนนี้และเส้นทางด้านจากเอเชีย ยุโรปเพื่อได้ถูกทอดทิ้ง. ถ้าเศรษฐกิจของโลกกำลังรุ่งเรืองเหมือนวันเก่าๆที่ดีอาจจะไม่ใช่หลายคนคง สนใจที่จะหาทางเลือกหนึ่งในชีวิต. แต่ในเมื่อสถานการณ์ชุดไป, ฉันเชื่อว่า, ทุกประเทศควรพิจารณาความเป็นไปได้ทั้งหมด.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
วันนี้มีสองเมเจอร์ initiatives นั่นที่ผมคิดมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่เพื่อเร่งการเจริญเติบโตและงัด "คุณภาพ ของ การเติบโต" ที่ถูกนำมาโดยเกิดของเครือข่ายเศรษฐกิจ. หนึ่งคือจีน - นำ "หนึ่ง เข็มขัด, หนึ่ง ถนน" (obor) วางแผนที่จะพัฒนาในการแก้ปัญหาต่างๆการขนส่งโลจิสติกส์และห้อมล้อมบาง 60 ประเทศซึ่งรวมประมาณร้อยละ 50 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของโลก. และอีกคนคือเรา-led ทรานส์ - แปซิฟิกข้อตกลงความร่วมมือ (tpp) ระหว่าง 12 ขอบแปซิฟิกประเทศซึ่งบัญชีผู้ใช้มากกว่า 40 % ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของโลก. ฉันไม่ได้เจอสองคนนี้เป็น initiatives ต่อต้านกันแต่ดีกว่าประเภทของสองขนานโพรเซส, เมื่อถึงจุดหนึ่งจะสร้างร่วมกันเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจเอเชียและตะวันตก.
เราต้องเอาชนะทัศน์ที่จีนและรู้ตัวว่าเราเป็นแค่คนสองคนที่คัดค้านการเมือง อำนาจ. ในความเป็นจริงแล้วในการพัฒนาเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาแสดงไกลแค่ไหน เราสองคนนี้เป็น interdependent เศรษฐกิจขนาดใหญ่. จีนคือต่างชาติที่ใหญ่ที่สุดของพวกเราถือหลักทรัพย์ของรัฐบาลกับ $ 1.24 ล้านล้าน usd คุ้มค่า. กับปริมาณของการค้ารวม 521 พันล้านเหรียญสหรัฐใน 2014, เราคือจีนที่ใหญ่ที่สุดของการค้าคู่หู เรารวมต่างประเทศการลงทุนโดยตรง (ต่างชาติ fdi) ในประเทศจีนยืนที่ $ 65.77 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในตอนท้ายของ 2014 ขณะที่จีนต่างชาติ fdi ในเราคือเราต้องเข้าถึงโดยประมาณ $ 11.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
ให้นี่ interdependence ในใจฉันเชื่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ - การนั่งอยู่ในพื้นที่นั้นระหว่างสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งสอง initiatives เศรษฐกิจขนาดใหญ่พิเศษ - ต้องวางเน้นย้ำวิธีการเพิ่มผลประโยชน์ร่วมกันในทางเศรษฐกิจกับหญิง สำหรับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในศตวรรษที่ยี่สิบคนแรกที่ควร geopolitics เกี่ยวกับวิธีการเพิ่มความแข็งแรงของทรัพย์สินสร้างเครือข่ายสำหรับคนที่ยืด ข้ามชายแดนระดับภูมิภาคและระดับชาติ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับนิยายสุดท้ายที่มีร้านอาหารไทย. ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ master chef พยายามสอนสั่งของของชายหนุ่มที่เอาแต่ความผิดพลาดในส่วนผสมผสม. ลูกค้าถูกเก็บรอหิวและโกรธ. หลังจากลูกค้าเป็นผู้รับใช้, ครึ่งหนึ่งของพวกเขาทำให้ท้องเสียหลังจากนั้นด้วย ศีลธรรมของนิยายเรื่องนี้คือต้องทำให้คนเขียนสูตรขวา.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ในขณะที่บางคนอาจขีดเส้นใต้เฉพาะลักษณะของประเทศไทยในด้านประวัติศาสตร์และ ทางพัฒนาการประเทศที่ตัวเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงที่จะรับมือกับความท้าทายของ โลกในศตวรรษที่ยี่สิบครั้งแรก. สำหรับครึ่งศตวรรษที่เศรษฐกิจไทยได้เข้ารวม incrementally เศรษฐกิจทั่วโลก. คุณค่าแห่งประเทศไทยส่งออกต่อผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศและต่างชาติ fdi ในประเทศที่ได้แสดงอย่างชัดเจนเราไกลแค่ไหนการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจไทยถูก ผ้ากับชะตากรรมของ global เศรษฐกิจ.
ต่อบริบทนี้เราจะพิจารณาร่างรัฐธรรมนูญของประเทศไทยด้วยคำถามง่ายๆมากล่า สุด: จะร่างรัฐธรรมนูญ "เปิด" ประเทศที่เติบโตและแข็งแกร่งในโลกนี้? หรือจะร่างรัฐธรรมนูญล่าสุดให้ประเทศไทยด้วยการพอเพียงสถาบันการลงทุนโครง สร้างพื้นฐานสำหรับการผลิต, ความร่วมมือและธุรกิจ?
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
สืบเนื่องจากเฟรมเวิร์กตั้งออกมาโดยล่าสุดร่างรัฐธรรมนูญ, มันยากที่จะมองเห็นรัฐบาลที่คือตอบสนองแก่ผู้คนและความท้าทายของศตวรรษที่ ยี่สิบครั้งแรก. ตามการร่างใหม่ 200-ที่นั่งในสภาสูงหรือสภาสูงจะแต่งตั้งโดยเรียก "ผู้เชี่ยวชาญ". สภาสูงยังจะมีพลังยิ่งใหญ่ที่จะบล็อกกฎหมาย. เกี่ยวกับศาลรัฐธรรมนูญ, ขอบเขตของอำนาจของมันจะขยาย. ศาลจะมีพลังที่จะตรวจสอบกรณีตาม petitions ยื่นโดยตรงโดยบุคคลโดยระดับการโต้เถียงจริงนั้นจะถูกนำโดยอวัยวะทางการเมือง หรือศาลอื่น.
ถ้าเราพิจารณาลัทธิของแบ่งแยกอำนาจเป็นรากฐานของการเติบโตและความเสถียร, วิกฤติปัญหานั่นคือเราจะตรวจสอบไม่ว่าจะละเมิดอำนาจตุลาการในจังหวัดของสภา นิติบัญญัติ / และผู้บริหารหรือไม่ใช่? สำหรับรัฐบาลเพื่อให้สามารถจัดการเศรษฐกิจรอดพ้นจาก global slowdown, ฉันหวังว่าจะไม่มีเหนือ-การบังคับใช้แห่งอำนาจตุลาการ. ประสบการณ์ของหลายประเทศที่แสดงให้เราเห็นถ้าใช้การการตรวจสอบตุลาการก็ สามารถใช้เป็น "เหมาะสม บ่งชี้ ผลดี ซะ"; เช่นนั้นแหละทางที่จะเป็นเพื่อความมั่นใจในการใช้นโยบายเศรษฐกิจ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ฉันเชื่อว่าในมูลนิธิเพื่อประเทศชาติเพื่อสร้างการเติบโตและความสำเร็จคือ ต้องสร้างความไว้ใจในสังคมโลก. ธรรมนูจะปกป้องกฎของกฎหมายและให้อย่างน้อยเป็นระดับต่ำสุดของเสรีภาพในการ พูดซึ่งช่วยให้องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจระหว่างผู้คนและสังคมโลก. การค้าและการลงทุนที่เติบโตไม่ได้หากไม่มีบางระดับความเชื่อมั่นโดยกฎหมู่. ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยน, ประเทศไทยต้องทบทวนและพลังของความอ่อนแอ ประเทศจะหาวิธีไร้สิทธิ์การของความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ dynamism. ผมมีแค่เสนอทางของวิธีการที่เราควรคิดว่านั่นคือปรากฏการณ์ที่โลกวันนี้.
นโยบายโลกสถาบันผู้นำทั่วโลกสรุปคิดคะแนนซีรีส์
นโยบายโลกสถาบันวันที่ 9 มีนาคม 2016, new york
-------------------
Excellencies, เน้นแขก, ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ผมต้องขอบคุณโลกสถาบันนโยบายสำหรับฉันโอกาสที่จะแชร์ความคิดของฉันบนความท้า ทายที่อผ้า, เศรษฐกิจในระดับภูมิภาคและ global นัยยะของประเทศไทยยังไงจะทำให้มันผ่านทางเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงและ เปลี่ยน.
เราทุกคนรู้ว่าไม่มีสังคมในศตวรรษที่ยี่สิบแรกไว้ได้ในรูปแบบใด "ความคืบหน้า" ในสิ่งที่ดีของประชาชนนั้นโดยไม่มีอย่างน้อยสองรากฐานพื้นฐาน:
คนแรกคือความมั่นคงทางการเมือง. ตัวที่สองคือความสามารถที่จะสร้างเศรษฐกิจกิจกรรมที่อนุญาตให้การเติบโตและ ไม่ลืมที่จะกะมันมัน creativities ทรัพย์สมบัติ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ให้ผมบอกคุณนวนิยายของสองเมืองซึ่งไม่เขียนโดยชาร์ลส์ดิกเกนส์ มันคือเรื่องเล่าของขนานความคืบหน้าของวอชิงตันดีซีและปักกิ่ง แต่ละมีประวัติศาสตร์ของมันเอง, ความเจ็บปวดและความเกลียดชัง. เป็นปีที่ผ่านไปสองเมืองที่เคยเห็นเป็นคู่แข่งซึ่งข้อเสนอแข่งแนวคิดสำหรับ การเติบโตและความสำเร็จ
หนึ่งคือตลาดเสรี-ทุนนิยมกับเรียกประชาธิปไตย "เปิด" เป็นรากฐานของเศรษฐกิจ concept. อีกคนนึงคือ state-led ทุนนิยมกับระบบควบคุมกลางโดยกลุ่มหนึ่ง.
ทั้งสองแห่งแนวคิดได้พิสูจน์ที่จะประสบความสำเร็จในทางดราม่ามากจากอดีตถึง ปัจจุบัน. ยอมรับที่ชาวจีน concept จะพอดีกับการเปลี่ยนแปลงของทัศนคติในความเป็นผู้นำของประเทศในเวลานั้นใน ขนานกับการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจ concept ในตะวันตกซึ่งในนิยามของคำว่า "การค้า เสรี" ประโยชน์ของจีนได้เปลี่ยนตำแหน่งจาก ตลาดปิดไปเป็นกึ่งเปิดตลาด.
แต่เราต้องยอมรับว่ายังว่าทั้งแนวคิดคือตอนนี้ต้องปรับเองสู่ความจริงใหม่; ความเป็นจริงของการเปลี่ยนนิสัยของความเร็วและเทคโนโลยีการผลิตสำหรับ อุตสาหกรรม; การเปลี่ยนแปลงจาก " a country-based ผลิตภัณฑ์ " กับ " การออกแบบระบบเครือข่ายของโกลบอล , global sourcing และทั่วโลกสำหรับการผลิตผลิตภัณฑ์แค่ครั้งเดียว ". นี่ไม่ธรรมดาเปลี่ยน upends ที่ "ปกติ" ภายในปรับระบบเศรษฐกิจของประเทศและทำให้มันยากมากที่จะหาง่ายเศรษฐกิจการ ปรับตัว.
เราต้องยอมรับว่าความก้าวหน้าในทรัพย์สิน management เทคนิคและเทคโนโลยียังนิยมที่ปกติเชื่อมโยงเมืองหลวงและการเปลี่ยนแปลงในการ ผลิต อย่างไรก็ตามเราอาจจะเห็นด้วยว่าภัยคุกคามทั่วไปหนึ่งสำหรับการเอาชีวิตรอด ในโลกนี้ที่เรียกว่า "ปกติ" ใหม่ก็คือคุณมีความสามารถและความตั้งใจที่จะเปลี่ยนหรือคุณไม่. ประเทศไทยเหมือนประเทศอื่นๆที่ไม่สามารถหนีจากปกติใหม่นี้ในบริบทระหว่าง ประเทศ.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
มีนิยายของครูภาษาอังกฤษที่น่าสงสารในประเทศจีนใครต้องการ soared รายชื่อร่ำรวยที่สุดในโลกที่มีผู้คน. เพราะว่าเขาไม่สร้างใหญ่และโรงงานลงทุนในโรงงานผลิตใดๆ. แต่คนที่จ่ายสำหรับการบริการของเขาเพียงเพื่อเข้าถึงเครือข่ายของอุปสงค์และ อุปทานบนแกรนด์ปรับขนาด. ผมเชื่อว่าเขาต้องรู้สึกขอบคุณกับอินเทอร์เน็ต.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
อยู่ท่ามกลาง global slowdown เศรษฐกิจในรูปแบบของการค้าได้เปลี่ยนไปอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเทคโนโลยีสารสนเทศและเพิ่มขึ้นจำนวน ประชากรใครคือผู้ที่จะสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ต, อีคอมใหม่เป็นเครื่องยนต์ที่ดึงมันสำหรับการเจริญเติบโตทั้งพัฒนาและจะพัฒนา เศรษฐกิจ. ตามรายงานของ unctad ปีที่แล้วมูลค่าของ global ธุรกิจ-to-business (b2b) อีคอมเมิร์ใน 2013 เกิน 15 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ. ในขณะที่ global ธุรกิจ-to-ผู้บริโภค (b2c) อีคอมเมิร์ยังอยู่ครบประมาณ $ 1.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐในส่วนนี้ได้โตที่ต้องรีบทำเวลาอย่างรวดเร็ว; โดยเฉพาะในภูมิภาคเอเชียและโอเชียเนียที่ไหนบีทูซีเมนต์คือคาดหวังให้บาง ส่วนจาก 20 ถึง 37 เปอร์เซ็นต์ระหว่าง 2013 ถึง 2018. เนื่องจากการเติบโตของแบบข้ามชายแดนอีคอม, ทางการค้าระหว่างประเทศส่งของไปรษณีย์ของเล็กแพ็กเกตและที่ดินเพิ่มขึ้นโดย ร้อยละ 48 ระหว่าง 2011 ถึง 2014 ทั่วโลก.
สำหรับทั้งเอเชียและทิศตะวันตกผมเชื่อว่าตัวเลขพวกนี้ให้เรากับปมสำหรับการ เติบโตใหม่โอกาสเข้าถึงที่ไหน "เครือข่าย" คือกุญแจสำคัญที่: ความหมายของเครือข่ายผู้บริโภคและปัจจัยทางภูมิศาสตร์ของการผลิตข้ามขอบเขต. ไม่เหมือนเศรษฐกิจของยี่สิบศตวรรษเมื่อ "เข้าถึง" ศูนย์คือกฎของเกม, วันนี้, นักธุรกิจผู้ไม่มีโรงงานใหญ่และไม่เป็นที่ของบริษัทเจ้าของบริษัท, สามารถจัดการและพอใจที่จะเข้าถึงความต้องการของลูกค้าทั่วโลกผ่าน เครือข่ายของผลิตและจำหน่ายด้วยการช่วยเหลือของเทคโนโลยีการสื่อสารใหม่. เศรษฐกิจของวันนี้เป็นมากขึ้น decentralized. การบริโภคและผลิตเป็นมากขึ้นและมากขึ้นเรียงราย เราสามารถจินตนาการว่าโปรดิวเซอร์อเมริกันสามารถขายสินค้าออนไลน์ของพวกเขา โดยตรงเพื่อผู้บริโภคในส่วนตะวันตกของจีนได้โดยไม่ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง อยู่ในธุรกิจหรือปักกิ่งเซี่ยงไฮ้ ในทางกลับกันจีนเป็นโปรดิวเซอร์สามารถผ่านนิวยอร์คเพื่อเสนอสินค้าของพวกเขา ให้กับลูกค้าในนิวอิงแลนด์และ mid-แอตแลนติกสหรัฐอเมริกา. เครือข่ายเศรษฐกิจทรงประทานปัจจัยยังชีพแก่ผู้คนที่ทั้งเล็กและใหญ่ในธุรกิจ ที่มีความสามารถในการผลิตและการเข้าถึงผู้บริโภคที่ลดค่าใช้จ่าย. เราในฐานะชุมชนทั่วโลก, ต้องวางเน้นย้ำพิเศษยังไงแต่ละประเทศสามารถลงทุนและแชร์เสี่ยงกับคนที่สร้าง การเติบโตแบบกลุ่ม.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
นิยายอีกเรื่องคือการเกิดใหม่ของเป็นเส้นทางที่ไม่มีใครสนใจตั้งแต่ใน โปรตุเกสค้นพบทะเลที่เป็นไปได้ว่าเส้นทางจากยุโรปกับเอเชีย. โปรตุเกสทำเสนอทางเลือกที่เส้นทางการค้ากับขอบจำนวนมากสำหรับสินค้าอุ้ม. แม้ว่าเธออาจเสียครึ่งหนึ่งของ cargoes ระหว่างทางคุณก็ยังไม่เสียเสื้อของคุณ. ตั้งแต่อุปสงค์สำหรับเครื่องเทศที่ถูกครอบงำผู้จำหน่ายเรียกเก็บนาวิกโยธิน หนักทุกคน.
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
การโหลดหนักการขนส่งผ่านทะเลถูกกับเราจนถึงตอนนี้และเส้นทางด้านจากเอเชีย ยุโรปเพื่อได้ถูกทอดทิ้ง. ถ้าเศรษฐกิจของโลกกำลังรุ่งเรืองเหมือนวันเก่าๆที่ดีอาจจะไม่ใช่หลายคนคง สนใจที่จะหาทางเลือกหนึ่งในชีวิต. แต่ในเมื่อสถานการณ์ชุดไป, ฉันเชื่อว่า, ทุกประเทศควรพิจารณาความเป็นไปได้ทั้งหมด.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
วันนี้มีสองเมเจอร์ initiatives นั่นที่ผมคิดมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่เพื่อเร่งการเจริญเติบโตและงัด "คุณภาพ ของ การเติบโต" ที่ถูกนำมาโดยเกิดของเครือข่ายเศรษฐกิจ. หนึ่งคือจีน - นำ "หนึ่ง เข็มขัด, หนึ่ง ถนน" (obor) วางแผนที่จะพัฒนาในการแก้ปัญหาต่างๆการขนส่งโลจิสติกส์และห้อมล้อมบาง 60 ประเทศซึ่งรวมประมาณร้อยละ 50 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของโลก. และอีกคนคือเรา-led ทรานส์ - แปซิฟิกข้อตกลงความร่วมมือ (tpp) ระหว่าง 12 ขอบแปซิฟิกประเทศซึ่งบัญชีผู้ใช้มากกว่า 40 % ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของโลก. ฉันไม่ได้เจอสองคนนี้เป็น initiatives ต่อต้านกันแต่ดีกว่าประเภทของสองขนานโพรเซส, เมื่อถึงจุดหนึ่งจะสร้างร่วมกันเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจเอเชียและตะวันตก.
เราต้องเอาชนะทัศน์ที่จีนและรู้ตัวว่าเราเป็นแค่คนสองคนที่คัดค้านการเมือง อำนาจ. ในความเป็นจริงแล้วในการพัฒนาเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาแสดงไกลแค่ไหน เราสองคนนี้เป็น interdependent เศรษฐกิจขนาดใหญ่. จีนคือต่างชาติที่ใหญ่ที่สุดของพวกเราถือหลักทรัพย์ของรัฐบาลกับ $ 1.24 ล้านล้าน usd คุ้มค่า. กับปริมาณของการค้ารวม 521 พันล้านเหรียญสหรัฐใน 2014, เราคือจีนที่ใหญ่ที่สุดของการค้าคู่หู เรารวมต่างประเทศการลงทุนโดยตรง (ต่างชาติ fdi) ในประเทศจีนยืนที่ $ 65.77 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในตอนท้ายของ 2014 ขณะที่จีนต่างชาติ fdi ในเราคือเราต้องเข้าถึงโดยประมาณ $ 11.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
ให้นี่ interdependence ในใจฉันเชื่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ - การนั่งอยู่ในพื้นที่นั้นระหว่างสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งสอง initiatives เศรษฐกิจขนาดใหญ่พิเศษ - ต้องวางเน้นย้ำวิธีการเพิ่มผลประโยชน์ร่วมกันในทางเศรษฐกิจกับหญิง สำหรับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในศตวรรษที่ยี่สิบคนแรกที่ควร geopolitics เกี่ยวกับวิธีการเพิ่มความแข็งแรงของทรัพย์สินสร้างเครือข่ายสำหรับคนที่ยืด ข้ามชายแดนระดับภูมิภาคและระดับชาติ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับนิยายสุดท้ายที่มีร้านอาหารไทย. ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ master chef พยายามสอนสั่งของของชายหนุ่มที่เอาแต่ความผิดพลาดในส่วนผสมผสม. ลูกค้าถูกเก็บรอหิวและโกรธ. หลังจากลูกค้าเป็นผู้รับใช้, ครึ่งหนึ่งของพวกเขาทำให้ท้องเสียหลังจากนั้นด้วย ศีลธรรมของนิยายเรื่องนี้คือต้องทำให้คนเขียนสูตรขวา.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ในขณะที่บางคนอาจขีดเส้นใต้เฉพาะลักษณะของประเทศไทยในด้านประวัติศาสตร์และ ทางพัฒนาการประเทศที่ตัวเองไม่สามารถหลีกเลี่ยงที่จะรับมือกับความท้าทายของ โลกในศตวรรษที่ยี่สิบครั้งแรก. สำหรับครึ่งศตวรรษที่เศรษฐกิจไทยได้เข้ารวม incrementally เศรษฐกิจทั่วโลก. คุณค่าแห่งประเทศไทยส่งออกต่อผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศและต่างชาติ fdi ในประเทศที่ได้แสดงอย่างชัดเจนเราไกลแค่ไหนการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจไทยถูก ผ้ากับชะตากรรมของ global เศรษฐกิจ.
ต่อบริบทนี้เราจะพิจารณาร่างรัฐธรรมนูญของประเทศไทยด้วยคำถามง่ายๆมากล่า สุด: จะร่างรัฐธรรมนูญ "เปิด" ประเทศที่เติบโตและแข็งแกร่งในโลกนี้? หรือจะร่างรัฐธรรมนูญล่าสุดให้ประเทศไทยด้วยการพอเพียงสถาบันการลงทุนโครง สร้างพื้นฐานสำหรับการผลิต, ความร่วมมือและธุรกิจ?
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
สืบเนื่องจากเฟรมเวิร์กตั้งออกมาโดยล่าสุดร่างรัฐธรรมนูญ, มันยากที่จะมองเห็นรัฐบาลที่คือตอบสนองแก่ผู้คนและความท้าทายของศตวรรษที่ ยี่สิบครั้งแรก. ตามการร่างใหม่ 200-ที่นั่งในสภาสูงหรือสภาสูงจะแต่งตั้งโดยเรียก "ผู้เชี่ยวชาญ". สภาสูงยังจะมีพลังยิ่งใหญ่ที่จะบล็อกกฎหมาย. เกี่ยวกับศาลรัฐธรรมนูญ, ขอบเขตของอำนาจของมันจะขยาย. ศาลจะมีพลังที่จะตรวจสอบกรณีตาม petitions ยื่นโดยตรงโดยบุคคลโดยระดับการโต้เถียงจริงนั้นจะถูกนำโดยอวัยวะทางการเมือง หรือศาลอื่น.
ถ้าเราพิจารณาลัทธิของแบ่งแยกอำนาจเป็นรากฐานของการเติบโตและความเสถียร, วิกฤติปัญหานั่นคือเราจะตรวจสอบไม่ว่าจะละเมิดอำนาจตุลาการในจังหวัดของสภา นิติบัญญัติ / และผู้บริหารหรือไม่ใช่? สำหรับรัฐบาลเพื่อให้สามารถจัดการเศรษฐกิจรอดพ้นจาก global slowdown, ฉันหวังว่าจะไม่มีเหนือ-การบังคับใช้แห่งอำนาจตุลาการ. ประสบการณ์ของหลายประเทศที่แสดงให้เราเห็นถ้าใช้การการตรวจสอบตุลาการก็ สามารถใช้เป็น "เหมาะสม บ่งชี้ ผลดี ซะ"; เช่นนั้นแหละทางที่จะเป็นเพื่อความมั่นใจในการใช้นโยบายเศรษฐกิจ.
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ฉันเชื่อว่าในมูลนิธิเพื่อประเทศชาติเพื่อสร้างการเติบโตและความสำเร็จคือ ต้องสร้างความไว้ใจในสังคมโลก. ธรรมนูจะปกป้องกฎของกฎหมายและให้อย่างน้อยเป็นระดับต่ำสุดของเสรีภาพในการ พูดซึ่งช่วยให้องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจระหว่างผู้คนและสังคมโลก. การค้าและการลงทุนที่เติบโตไม่ได้หากไม่มีบางระดับความเชื่อมั่นโดยกฎหมู่. ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยน, ประเทศไทยต้องทบทวนและพลังของความอ่อนแอ ประเทศจะหาวิธีไร้สิทธิ์การของความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ dynamism. ผมมีแค่เสนอทางของวิธีการที่เราควรคิดว่านั่นคือปรากฏการณ์ที่โลกวันนี้.