ความเป็นมาและอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่ฯ
กระผม อาจารย์ลือพงศ์ ลีลพนัง
อาจารย์ประจำภาควิชาปฏิปทามหาปูชนียาจารย์
ที่ปรึกษามหาวิทยาลัยธรรมกายแคลิฟอร์เนีย
และนายกสมาคมศิษย์เก่ามหาลัยธรรมกายแคลิฟอร์เนีย ครับ
ย้อนไปในปี 2535 ช่วงที่ผมประสานงานรวบรวมที่ดินในอำเภอสองพี่น้อง จ.สุพรรณบุรี ซึ่งเป็นบ้านเกิดหลวงปู่ วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผมก็ได้แวะไปหา ปู่ผง มีแก้วน้อย ซึ่งเป็น 1 ในทีมอุปัฏฐากที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับหลวงปู่ฯ ครับ ซึ่งท่านก็ได้เล่าอะไรให้ผมฟังเยอะเลยครับ
และในฐานะที่ปู่ผงเป็นถึงอุปัฏฐาก ผมก็ไม่ลืมที่จะถามท่านถึงเรื่องราววงในว่า.. “ปู่ผงครับ..ปกติอุปัฏฐากเขาต้องทำอะไรกันบ้างครับ ?” ซึ่งปู่ผงท่านก็เล่าหลายอย่าง แต่อย่างหนึ่งที่ผมสะดุดใจ คือ เรื่องเส้นเกศาของหลวงปู่วัดปากน้ำครับ
ซึ่งปู่ผงท่านก็เล่าว่า... หลวงพ่อเล็ก หรือ พระภาวนาโกศลเถร (ธีระ ธมฺมธโร) ซึ่งเป็นพระที่เข้าถึงพระธรรมกาย ที่หลวงปู่มอบหมายให้เป็นผู้มอบพระผงแทนในช่วงบั้นปลายชีวิตของหลวงปู่ ซึ่งทุกวันโกน ท่านมักจะมีหน้าที่เป็นผู้ปลงผมให้หลวงปู่ โดยเวลาที่จะปลงผม บรรดาลูกศิษย์ก็จะรีบเอาผ้าขาวมาปู แล้วเอาเก้าอี้มาให้หลวงปู่นั่ง
ซึ่งขณะที่กำลังปลงผม..ปู่ผงก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย และพอหลวงพ่อเล็กปลงผมหลวงปู่ตกลงมาปุ๊บ คนแถวนั้น..ก็แย่งกันเก็บใหญ่เลยครับ โดยผมบางส่วนก็จะเก็บเอาไว้เป็นส่วนผสมใส่ลงไปในพระผงเพื่อทำเป็นพระของขวัญ ให้หลวงปู่มอบให้กับเจ้าของบุญ
ซึ่งแรกๆ ปู่ผงก็ไม่ยอมเข้าไปเก็บผมของหลวงปู่กับเขาหรอกครับ แต่พอนั่งดูไปเรื่อยๆ ก็นึกขึ้นมาว่า “พอเส้นผมหลวงพี่ตกลงมา ลูกศิษย์แย่งกันเก็บใหญ่เลย ไอ้เราเป็นน้องแท้ๆ ทำไมไม่เก็บ เพราะถ้าจะไม่เก็บ ก็จะไม่ได้”
เมื่อคิดดังนั้น..ปู่ผงก็รีบไปเก็บกับเขาบ้าง จากนั้นก็เอามาใส่หลอดยาลม แล้วก็มาใส่โหลเล็กๆ เก็บไว้บูชา จนกระทั่งลูกของปู่ผงที่ ชื่อสมชาย โตขึ้นจนอายุได้ 17 ปี ปู่ผงเห็นแววว่า..ลูกคนนี้ น่าจะเป็นผู้ได้ของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้เป็นมรดกตกทอดไป เพราะลูกชายคนนี้เคยบวช และมีความสนใจด้านนี้มากกว่าเพื่อน
ด้วยเหตุนี้..ปู่ผงจึงก็ถามลูกชายว่า “มีผมของหลวงลุงอยู่บนหิ้ง..จะเอาไหม ?” สมชายก็ตอบว่าเอาทันที ซึ่งตอนหลังพี่สาวคนโตกับพี่สาวคนรองของสมชายมาขอบ้าง สมชายก็แบ่งให้ และด้วยความที่พี่สาวคนโต ที่ชื่อ ประเสริฐ ใจช่วง ศรัทธาหลวงปู่มาก จึงนำไปให้ช่างเลี่ยมกรอบพระเอาเส้นเกศาหลวงปู่ใส่กรอบห้อยติดตัวตลอดเวลา
จนวันหนึ่ง..พี่สาวคนนี้ ก็มาเล่าให้สมชายฟังด้วยความตื่นเต้นว่า “ได้เข้าไปในกรุงเทพฯมา ตอนจะข้ามถนน..ก็ได้มองซ้ายมองขวาดีแล้วนะ ไม่เห็นรถเลย แต่พอเดินข้ามไป อยู่ๆ รถมันพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ขณะที่กำลังจะโดนชนอยู่แล้ว...ก็เหมือนมีพระมากระชากแขนให้หลบออกจากตัวรถ ทันที พร้อมกับได้ยินเสียงเบรกดังเอี๊ยด !!!” จากเหตุการณ์นี้..เธอรอดราวกับปาฏิหาริย์ เพราะอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่ช่วยไว้แท้ๆ
…จากการที่หลวงปู่ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์และทำวิชชาปราบมาร ดังนั้นทุกอณูขุมขนท่านจะถูกซ้อนด้วยพระธรรมกายนับไม่ถ้วนตลอดเวลา แม้แต่เส้นเกศาของท่านยังศักดิ์สิทธิ์และมีอานุภาพมากแบบไม่มีประมาณ
ด้วยเหตุนี้ ผมและทีมงาน กับ น้าองุ่น สุขเจริญ ซึ่งเป็นหลานแท้ๆของหลวงปู่ จึงอาสาเป็นตัวแทนลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลก เดินทางไปหาลูกชายของปู่ผงที่ชื่อ คุณสมพงษ์ มีแก้วน้อย ที่ จ.ราชบุรี แล้วคุณสมพงษ์ก็อะเลิร์ทนำทีมงานเดินทางไปหา คุณสมชาย มีแก้วน้อย ซึ่งเป็นลูกชายของปู่ผงที่เก็บรักษาเส้นเกศาของหลวงปู่ไว้ ณ บ้านผักหวาน อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ ในวันที่ 6 กันยายน 2545 ครับ
และด้วยความที่คุณสมชายเกิดกุศลศรัทธาและเห็นแก่ประโยชน์อย่างสูงสุดที่จะ เกิดแก่ผู้มีจิตศรัทธาและเลื่อมใสหลวงปู่ทั่วโลก จึงฝากถวายเส้นเกศาของหลวงปู่ให้กระผมและน้าองุ่นเอามาถวายหลวงพ่อครับ แล้วต่อมาหลวงพ่อก็มีดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ที่บางปลาเพื่อบรรจุเส้นเกศาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ไว้ในเจดีย์รูปทรงกลมสี ทอง ซึ่งรองรับด้วยพานสวรรค์ เพื่อไว้ให้เป็นศูนย์รวมจิตใจ และให้ลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลกได้มาสักการะกันต่อไปครับ
สุดท้ายนี้..ผมก็ขอฝากกลอนเอาไว้ในอ้อมใจนะครับว่า...
เชิญร่วมสร้าง บุญสถาน อันศักดิ์สิทธิ์
เนรมิต เกิดด้วยบุญ งามสดศรี
มหาวิหาร พระมงคล เทพมุนี
จิตเปรมปรีดิ์ ปลื้มกลางใจ นิรันดร
ย้อนไปในปี 2535 ช่วงที่ผมประสานงานรวบรวมที่ดินในอำเภอสองพี่น้อง จ.สุพรรณบุรี ซึ่งเป็นบ้านเกิดหลวงปู่ วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผมก็ได้แวะไปหา ปู่ผง มีแก้วน้อย ซึ่งเป็น 1 ในทีมอุปัฏฐากที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับหลวงปู่ฯ ครับ ซึ่งท่านก็ได้เล่าอะไรให้ผมฟังเยอะเลยครับ
และในฐานะที่ปู่ผงเป็นถึงอุปัฏฐาก ผมก็ไม่ลืมที่จะถามท่านถึงเรื่องราววงในว่า.. “ปู่ผงครับ..ปกติอุปัฏฐากเขาต้องทำอะไรกันบ้างครับ ?” ซึ่งปู่ผงท่านก็เล่าหลายอย่าง แต่อย่างหนึ่งที่ผมสะดุดใจ คือ เรื่องเส้นเกศาของหลวงปู่วัดปากน้ำครับ
ซึ่งปู่ผงท่านก็เล่าว่า... หลวงพ่อเล็ก หรือ พระภาวนาโกศลเถร (ธีระ ธมฺมธโร) ซึ่งเป็นพระที่เข้าถึงพระธรรมกาย ที่หลวงปู่มอบหมายให้เป็นผู้มอบพระผงแทนในช่วงบั้นปลายชีวิตของหลวงปู่ ซึ่งทุกวันโกน ท่านมักจะมีหน้าที่เป็นผู้ปลงผมให้หลวงปู่ โดยเวลาที่จะปลงผม บรรดาลูกศิษย์ก็จะรีบเอาผ้าขาวมาปู แล้วเอาเก้าอี้มาให้หลวงปู่นั่ง
ซึ่งขณะที่กำลังปลงผม..ปู่ผงก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย และพอหลวงพ่อเล็กปลงผมหลวงปู่ตกลงมาปุ๊บ คนแถวนั้น..ก็แย่งกันเก็บใหญ่เลยครับ โดยผมบางส่วนก็จะเก็บเอาไว้เป็นส่วนผสมใส่ลงไปในพระผงเพื่อทำเป็นพระของขวัญ ให้หลวงปู่มอบให้กับเจ้าของบุญ
ซึ่งแรกๆ ปู่ผงก็ไม่ยอมเข้าไปเก็บผมของหลวงปู่กับเขาหรอกครับ แต่พอนั่งดูไปเรื่อยๆ ก็นึกขึ้นมาว่า “พอเส้นผมหลวงพี่ตกลงมา ลูกศิษย์แย่งกันเก็บใหญ่เลย ไอ้เราเป็นน้องแท้ๆ ทำไมไม่เก็บ เพราะถ้าจะไม่เก็บ ก็จะไม่ได้”
เมื่อคิดดังนั้น..ปู่ผงก็รีบไปเก็บกับเขาบ้าง จากนั้นก็เอามาใส่หลอดยาลม แล้วก็มาใส่โหลเล็กๆ เก็บไว้บูชา จนกระทั่งลูกของปู่ผงที่ ชื่อสมชาย โตขึ้นจนอายุได้ 17 ปี ปู่ผงเห็นแววว่า..ลูกคนนี้ น่าจะเป็นผู้ได้ของศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้เป็นมรดกตกทอดไป เพราะลูกชายคนนี้เคยบวช และมีความสนใจด้านนี้มากกว่าเพื่อน
ด้วยเหตุนี้..ปู่ผงจึงก็ถามลูกชายว่า “มีผมของหลวงลุงอยู่บนหิ้ง..จะเอาไหม ?” สมชายก็ตอบว่าเอาทันที ซึ่งตอนหลังพี่สาวคนโตกับพี่สาวคนรองของสมชายมาขอบ้าง สมชายก็แบ่งให้ และด้วยความที่พี่สาวคนโต ที่ชื่อ ประเสริฐ ใจช่วง ศรัทธาหลวงปู่มาก จึงนำไปให้ช่างเลี่ยมกรอบพระเอาเส้นเกศาหลวงปู่ใส่กรอบห้อยติดตัวตลอดเวลา
จนวันหนึ่ง..พี่สาวคนนี้ ก็มาเล่าให้สมชายฟังด้วยความตื่นเต้นว่า “ได้เข้าไปในกรุงเทพฯมา ตอนจะข้ามถนน..ก็ได้มองซ้ายมองขวาดีแล้วนะ ไม่เห็นรถเลย แต่พอเดินข้ามไป อยู่ๆ รถมันพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ขณะที่กำลังจะโดนชนอยู่แล้ว...ก็เหมือนมีพระมากระชากแขนให้หลบออกจากตัวรถ ทันที พร้อมกับได้ยินเสียงเบรกดังเอี๊ยด !!!” จากเหตุการณ์นี้..เธอรอดราวกับปาฏิหาริย์ เพราะอานุภาพเส้นเกศาหลวงปู่ช่วยไว้แท้ๆ
…จากการที่หลวงปู่ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์และทำวิชชาปราบมาร ดังนั้นทุกอณูขุมขนท่านจะถูกซ้อนด้วยพระธรรมกายนับไม่ถ้วนตลอดเวลา แม้แต่เส้นเกศาของท่านยังศักดิ์สิทธิ์และมีอานุภาพมากแบบไม่มีประมาณ
ด้วยเหตุนี้ ผมและทีมงาน กับ น้าองุ่น สุขเจริญ ซึ่งเป็นหลานแท้ๆของหลวงปู่ จึงอาสาเป็นตัวแทนลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลก เดินทางไปหาลูกชายของปู่ผงที่ชื่อ คุณสมพงษ์ มีแก้วน้อย ที่ จ.ราชบุรี แล้วคุณสมพงษ์ก็อะเลิร์ทนำทีมงานเดินทางไปหา คุณสมชาย มีแก้วน้อย ซึ่งเป็นลูกชายของปู่ผงที่เก็บรักษาเส้นเกศาของหลวงปู่ไว้ ณ บ้านผักหวาน อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ ในวันที่ 6 กันยายน 2545 ครับ
และด้วยความที่คุณสมชายเกิดกุศลศรัทธาและเห็นแก่ประโยชน์อย่างสูงสุดที่จะ เกิดแก่ผู้มีจิตศรัทธาและเลื่อมใสหลวงปู่ทั่วโลก จึงฝากถวายเส้นเกศาของหลวงปู่ให้กระผมและน้าองุ่นเอามาถวายหลวงพ่อครับ แล้วต่อมาหลวงพ่อก็มีดำริให้สร้างอนุสรณ์สถานมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ที่บางปลาเพื่อบรรจุเส้นเกศาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ไว้ในเจดีย์รูปทรงกลมสี ทอง ซึ่งรองรับด้วยพานสวรรค์ เพื่อไว้ให้เป็นศูนย์รวมจิตใจ และให้ลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลกได้มาสักการะกันต่อไปครับ
สุดท้ายนี้..ผมก็ขอฝากกลอนเอาไว้ในอ้อมใจนะครับว่า...
เชิญร่วมสร้าง บุญสถาน อันศักดิ์สิทธิ์
เนรมิต เกิดด้วยบุญ งามสดศรี
มหาวิหาร พระมงคล เทพมุนี
จิตเปรมปรีดิ์ ปลื้มกลางใจ นิรันดร