ทำบุญแล้วอธิษฐาน...เป็นการค้ากำไรเกินควรหรือไม่?

ทุกครั้งที่ทำบุญ เราต้องอธิษฐาน เป็นอธิษฐานบารมีของเรา

              อธิษฐานบารมี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระองค์ก็ทำมาตลอดนะ จะทำบุญอะไร ท่านก็อธิษฐานเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นภูมิที่ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่ปกครองทวีปทั้งสี่ รอบเขาพระสุเมรุ อันเป็นที่ตั้งของสวรรค์

                  ฉะนั้นเราทำบุญอะไร เราต้องอธิษฐาน เซทโปรแกรมภายในตัวเป็นเป้าหมายของชีวิตเอาไว้ จะทำบุญเล็ก บุญปานกลาง บุญใหญ่จะต้องอธิษฐานจิตให้ดี

                  ทีนี้เราเคยได้ยินคำว่า “ค้ากำไรเกินควร” ขอทำความเข้าใจว่า นี่ไม่ใช่การค้า ไม่ใช่ธุรกิจแต่เป็นเรื่องจิตใจ เราทำตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งที่เราตั้งความปรารถนาที่จะเป็น จุลเศรษฐี มหาเศรษฐี บรมเศรษฐี ถ้าไปเทียบกับความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันนิดเดียว เพราะฉะนั้นการอธิษฐานไม่ได้เป็นการค้ากำไรเกินควร ของท่านแม้ให้อาหารกับคนที่มีศีลเพียงเล็กน้อย หรือแม้ให้กับสัตว์เดรัจฉาน พระองค์ก็ยังตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนั้นเราจะไปใช้คำว่า “ค้ากำไรเกินควร” ให้อาหารนกแต่ตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันไม่ถูก

            ดังนั้น การที่เราทำบุญอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นใส่บาตร นั่งสมาธิ เราอย่าดูหมิ่นว่า เป็นบุญเล็ก บุญน้อย ให้เราตั้งเป้าไปเลยในสิ่งที่เราปรารถนา เช่น ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม อธิษฐานให้ครบถ้วนครอบคลุมทั้งหมด เพราะความปรารถนาตั้งได้เฉพาะตอนเป็นกายมนุษย์หยาบเท่านั้น ซึ่งเรามีเวลาจำกัด ดังนั้น

คำว่า “ค้ากำไรเกินควร”

ต้องไปใช้กับนักธุรกิจ

แต่มาใช้กับนักสร้างบารมี...ไม่ได้

เราไม่ได้ทำมาค้าขาย

แต่เราทำมาสร้างบารมี

๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

คุณครูไม่ใหญ่