"ลูกศิษย์ของพญามาร "

จมอยู่ด้วยอาการอันบัณฑิตพึงเกลียด กุสีตํ เขาแปลว่าคนเกียจคร้าน คนไม่ศรัทธา
มาอยู่วัดอยู่วาก็นอนอืด อยู่บ้านก็นอนอืดไม่มีศรัทธา ไม่เชื่อมั่นเข้าไปในพระรัตนตรัย
เป็นคนปราศจากความศรัทธา เป็นคนเกียจคร้าน เช่นนี้แล้วละก็ บัณฑิตเกลียดนัก
ท่านถึงได้แปลว่า กุสีตํ ผู้จมอยู่ด้วยอาการอันบัณฑิตพึงเกลียด
คนมีปัญญาเกลียดนักคนเกียจคร้าน แต่ชอบสรรเสริญนิยมคนขยัน
คนหมั่นขยัน คนเพียร คนมีศรัทธาเลื่อมใส
นั่นเป็นที่ชอบของนักปราชญ์ราชบัณฑิตทั้งหลาย คนเกียจคร้านเป็นไม่ชอบ หีนวีริยํ
มีความเพียรเลวด้วยใจต่างๆ ความเพียรใช้ไม่ได้
ถึงจะเพียรทำไปสักเท่าใดก็ให้โทษแก่ตัว ไม่ได้ประโยชน์แก่ตัว
ในจำพวกเหล่านี้ ได้ชื่อว่าไม่พ้น มารย่อมรังควานได้ เป็นลูกมือของพญามาร
มารจะต้องการอย่างไรก็ได้สมความปรารถนาของมารทุกสิ่งทุกประการ
จะให้ครองเรือนเสียตลอดชาติ ไม่ขยันตัวจำศีลภาวนาได้
ก็ต้องเป็นไปตามอำนาจของมาร จะให้ไปดูมหรสพต่างๆ ตามใจมาร
บังคับให้เป็นไปตามอัธยาศัยของมารแท้ๆ
เหตุนี้แหละเหมือนต้นไม้ทุพพลภาพอยู่เต็มทีแล้ว น้ำก็เซาะเข้าไปๆ
ใกล้จะพังอยู่เต็มทีแล้ว ร่องแร่งอยู่เต็มทีแล้ว ลมพัดไม่สู้แรงนักหรอก
กระพือมาพักหนึ่งค่อยๆ ก็เอนไปแล้ว
นั่นฉันใด พวกที่ไม่สำรวม เห็นอารมณ์งาม ไม่รู้จักประมาณในการใช้สอย ไม่มีศรัทธา
เป็นคนเกียจคร้าน พวกเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ของพญามารทั้งนั้น ไม่ใช่ลูกศิษย์ของพระ
เป็นศิษย์ของพญามาร มารจูงลากไปเสียตามความปรารถนา

พระมงคลเทพมุนี(สด จนฺทสโร)
จากหนังสือ : วิสุทธิวาจา